مروري بر كنسرت گروه ماخولا در شيراز
قوي در ايده‌پردازي، كم‌توان در اجرا
بامداد ركني
با تمام پيشينه درخشان و تاثيرگذار گروه آلترناتيو راك ماخولا- چه در اجراهاي زنده و چه در انتشار تك‌آهنگ‌هايش- اولين حضور گروه در شيراز با يك كنسرت استاندارد فاصله داشت. در اجراي هنر شهرآفتاب ماخولا، قطعات نواخته شده از لحاظ محتوا به دو گروه تقسيم مي‌شدند. دسته اول آثاري با شعر شاعران معاصر (مانند احمد شاملو، نيما يوشيج و ...) و دسته دوم قطعاتي با اشعاري عاشقانه و داراي بار نوستالوژيك مانند بسياري از آثار موسيقي تلفيقي روز بودند. در اين ميان قطعه‌اي به نام «دريا كنار» به زبان گيلكي اجرا شد و در قطعه‌اي به نام «فصل من» تلاش شده بود تا المان‌هاي شهري رشت در شعري فارسي و ملودي‌اي با ته‌مايه‌هاي موسيقي گيلان برگردانده شوند.
اعضاي گروه در اجراي تك‌آهنگ‌هاي پيشين خود مانند «خروس مي‌خواند» و «هنوز از شب» موفق بودند. هر چند به قطعه‌هاي تازه گروه (مانند «راز» با شعري از احمد شاملو يا تنظيم جديدي از قطعه مشهور «خروس فسنجان») انتقاداتي وارد است؛ اشكالاتي از قبيل عدم تعادل ماخولا در كلام محور يا موسيقي محور بودن و قدرت موسيقي نسبت به ضعف اجراي خواننده (درست در جايي كه آثار قصد تكيه بر شعر دارند.) آسيب‌هاي ديگر آثار تازه ماخولا را مي‌توان در نكاتي از قبيل تنظيم‌هايي بسيار شبيه به هم، كاراكتر يكسان خواننده در اجراي قطعات و ملودي‌هايي جذاب اما بي‌ارتباط به اشعار منتخب براي آثار دانست. استرس بيش از اندازه «امير بال‌افشان»- خواننده ماخولا- ضعف‌هاي كنسرت را افزون مي‌كرد. مسلط نبودني كه باعث شد تعدادي از آثار (مانند «آي آدم‌ها») چندان مفهوم و ژوست خوانده نشوند؛ چيزي عجيب و دور از انتظار، نسبت به آثار گذشته و كنسرت‌هاي قديم ماخولا كه در آنها تسلط مثال‌زدني خواننده بر صداي خود جزو امتيازات آنها برشمرده مي‌شد. نوازندگان ماخولا در اجراي صحنه‌اي تقريبا بي‌نقص ظاهر شدند. آرش منصف نوازنده گيتار در كمال تسلط روي صحنه حضور داشت به طوري كه جاي خالي محمد موسوي، نوازنده پيشين گيتار ماخولا چندان به نظر نمي‌آمد. افزوده شدن سازهايي مانند ترومپت به سازبندي آثار ماخولا، طراحي صداي خوب و وجود بيس‌لاين‌هايي شنيدني از نكات مثبت كنسرت ماخولا در شيراز بودند. كنسرت با دو قطعه به نام‌هاي فاصله‌هاي بين من و تو و گرداب به پايان رسيد. آثاري مستحكم و شنيدني كه اولي با تاثيرگيري از موسيقي جنوب ايران و شروه‌خواني ساخته شده بود و دومي با فضايي نزديك به هاردراك و ريف‌هاي آشناي گيتار، نمونه‌اي نزديك به آثار موفق پيشين ماخولا بود. در مجموع كنسرت اخير ماخولا در شيراز را مي‌توان نسبتا نااميدكننده و پسرفتي براي اين گروه نوگراي رشتي دانست. بايد منتظر ماند و ديد كه آيا ماخولا در ادامه فعاليت خود به روزهاي اوج اجراهاي پيشين خود بازمي‌گردد؟