حوصله سخنگو

ما طرفدار دولتيم و با رويكرد آقاي ظريف در وزارت خارجه موافقيم و براي توفيق دولت و كابينه، به خصوص براي توفيق سياست‌هاي خارجي دولت از هيچ تلاشي مضايقه نداريم. نه‌تنها براي توفيق دولت تلاش مي‌كنيم بلكه به قدر وسع جواب منتقدان دولت را هم مي‌دهيم و اگر خواننده دائمي اعتماد باشيد عرض مرا تصديق مي‌كنيد كه ما خودخواسته وارد معركه، معركه كه چه عرض كنم، وارد دعواي سياسي شده‌ايم و به نفع دولت با مخالفان دولت در افتاده‌ايم. بخش زيادي از رويارويي ما با رسانه‌ها و روزنامه‌هاي اصولگرا در همين كانتكس معنا مي‌يابد وگرنه با كسي دعواي شخصي نداريم، نفع شخصي هم در ميان نيست... با همه اينها حب دولت و بغض از آنها كه چوب لاي چرخ دولت مي‌گذارند نبايد از جاده اعتدال و انصاف دورمان كند و سايه سنگين سياست را بر حقيقت‌طلبي‌مان بيندازد. بگذاريد انضمامي‌تر صحبت كنم. ما، احتمالا ديده‌ايد و خوانده‌ايد كه چند باري با كيهان سرشاخ شده‌ايم و تا پاي مشاجره لفظي پيش رفته‌ايم. در باطن اين مشاجره‌ها لااقل از طرف ما هيچ نقار و كينه‌اي در كار نيست به قول فرنگي‌ها هيچ مساله شخصي با آنها نداريم. ما به تشخيص خود عمل مي‌كنيم، آنها هم به تشخيص خود. در صدي نود امور هم نه‌تنها با هم زاويه داريم بلكه مقابل هم مي‌ايستيم و هرچه را ما بگوييم سفيد است آنها مي‌گويند سياه است، هرچه را هم آنها بگويند شب است ما مي‌گوييم روز است. با همه اينها اما اين تفاوت ديدگاه باعث نمي‌شود كه برخورد سخنگوي وزارت خارجه را با خبرنگار كيهان تاييد كنيم يا با سكوت و رضايت چه بسا خنك شدن دل، از كنارش بگذريم. با همه احترامي كه براي ظريف و آقاي قاسمي قائلم، صريح و بي‌مجامله مي‌گويم كه خبرنگار كيهان به نمايندگي از روزنامه منتقد دولت، حق دارد از سخنگو سوال كند، زورش برسد او را بپيچاند، در حين سوال نقدش كند و از آقاي قاسمي توقع جواب منطقي و بي‌شائبه و بي‌طعنه داشته باشد. فيلم طعنه قاسمي به خبرنگار كيهان را احتمالا ديده‌ايد. نديده‌ايد، با همين گوشي موبايل سرچ كنيد پيدا مي‌كنيد. سنگيني سوال خبرنگار كيهان به حدي است كه سخنگو كمي تا قسمتي به هم مي‌ريزد، نمي‌گويم به لكنت مي‌افتد اما سلاست و بلاغتش را در پاسخگويي از دست مي‌دهد. ظاهرا اين قصه حداقل يك بار ديگر هم اتفاق افتاده و خبرگزاري فارس آن را براي تخطئه برجام در كليپي طنز گنجانده. كليپ فارس هم خوب نيست و سخت بشود اسم «طنز» رويش گذاشت. بيشتر طعنه و تسخر و تكه انداختن است به ظريف و روحاني. مع‌ذلك توقعي كه از دولت، وزارت خارجه و سخنگوي موقر و متين و خوش‌اخلاق وزارت خارجه مي‌رود از فارس و كيهان و بقيه رسانه‌ها نمي‌رود. اتفاقا به نفع كشور و حتي به نفع سياست خارجي است كه در محفل سخنگو، همه صداها شنيده شود و همه گرايش‌ها بتوانند بي‌لكنت سوال كنند و احتمالا نقدهاي گزنده خود را در دل سوالات بگنجانند. ضمن اينكه اگر طعنه زدن وارد ادبيات پاسخگويي شود، به ديگر عرصه‌ها نيز سرايت مي‌كند و مجال گفت‌وگو را از بين مي‌برد. خصوصا براي دولتي كه داعيه‌دار گفت‌وگوست، قبيح است كه خبرنگار كيهان را به يك چشم ديگر ببيند و از طرح سوال او ولو در دل ابراز ناخرسندي كند. وزيري كه هنرش گفت‌وگوست و حتي مي‌تواند تا با نمايندگان امريكا و اروپا، پرحوصله و خندان و شاداب بگويد و بشنود، وزارتخانه‌اش هم بايد حوصله و تحملش را بالا ببرد و مشتاقانه سوال منتقدانش را بشنود و با خوشرويي و با بي‌اعتنايي به چپ و راست جواب بدهد.