حاج‌احمد زنده‌است

گروه سياسي

آنها كه احمد متوسليان را از نزديك ديده‌اند، او را به شجاعت و شفافيت مي‌شناسند. او اواخر خرداد ۱۳۶۱، براي ماموريتي همراه يك هيأت عالي رتبه سياسي و نظامي جمهوري اسلامي ايران به سوريه و لبنان سفر كرد تا راه‌هاي كمك به مردم مظلوم و بي‌دفاع لبنان را از نزديك بررسي كند. اما همان‌جا در حالي كه تنها 29 سال سن داشت، گروگان گرفته شد و تا امروز كه 37 سال از ربوده شدنش مي‌گذرد، هنوز خبري از بازگشتش نيست. حاج احمد اگر همين امسال هم آزاد شود، 66 ساله است. او حالا ديگر از جواني مبارز و پرشور به مردي ميانسال تبديل شده كه هيچ كس نمي‌داند در اين سال‌ها چه چيزي بر او گذشته است. اوايل همه مي‌گفتند احمد متوسليان، سيدمحسن موسوي، تقي رستگارمقدم و كاظم اخوان كه هفدهم تيرماه توسط فالانژيست‌ها متوقف و توسط نيروهايي اسراييل ربوده شدند، كشته شدند اما از يك جايي به بعد ورق برگشت و ماجرا عوض شد؛ چهار ديپلمات ربوده شده، زنده هستند. سردار حسين دهقان، وزير دفاع پيشين خرداد 95 خبر داد كه احمد متوسليان و ديپلمات‌هاي ربوده شده ايراني زنده‌اند و در اسارت اسراييل هستند. يك زنداني يوناني آزاد شده از زندان‌هاي اسراييل با مراجعه به سفارت ايران در يونان ادعا كرده كه هر چهار ايراني را در زندان‌هاي اسراييل ديده‌است. اين خبر به اين معنا بود كه ديگر بايد «شهيد» از كنار نام احمد متوسليان برداشته مي‌شد و حالا نوبت انتظار براي آزادي بود.

البته انتظار براي آزادي اين افراد از همان روزهاي ابتدايي ربوده شدن‌شان وجود داشت و برخي تلاش‌هاي زيادي هم براي اين كار انجام دادند اما شايد به گفته قاسم ميرزايي نيكو، نماينده مجلس كه سابقه حضور در دو عمليات فتح المبين و بيت‌المقدس با احمد متوسليان را داشته، «دسيسه‌هاي مختلف دست به دست يكديگر داد تا ما احمد متوسليان را از دست بدهيم.»

او در مصاحبه‌اي كه سال 96 با روزنامه قانون انجام داده بود، درباره پيگيري‌هاي صورت گرفته براي آزادي متوسليان و ساير گروگان‌ها توضيحاتي ارايه كرد كه در بخش‌هايي از آن آمده است: « براي آزادي احمد متوسليان كميته‌اي تشكيل داديم. براي آزادي حاج احمد، ديويد دُج كه رييس دانشكده آمريكايي بيروت بود، با كمك حزب‌‌الله به تهران آورده‌شد. در حين تحقيقات روي دُج، رفيقدوست آمد و گفت كه او را تحويل بدهيد تا با خود ببرم. به محسن رضايي گفتم اگر بگذاريم ديويد دُج برود، ضربه سنگيني به روند آزادي حاج‌احمد مي‌خورد. محسن به ما گفت كه شما نيز دنبال رفيق دوست و دُج به سوريه برويد. رضايي قبول كرد كه آن چهار نفر گروگان هم جز شروط مبادله قرار بگيرند.»

او در ادامه گفته بود: «بچه‌هاي ما نيز همراه رفيقدوست و دج رفتند اما متاسفانه حتي نگذاشتند از هواپيما پياده شوند. سوري‌ها دُج را بردند و به جاي آن 21 افسر سوري را آزاد كردند! هنوز نيز به محسن رضايي مي‌گويم كه تو باعث شدي احمد آزاد نشود.»

احمد متوسليان آن زمان آزاد نشد. تلاش‌هاي احتمالي بعد هم بي‌نتيجه بود. حتي شايد بعد از مدتي همه ديگر نا اميد و مطمئن شده بودند كه اين چهار نفر كشته شده‌اند. اما هميشه اميدي بود كه همان‌طور كه سيد حسن نصرالله گفته بود«نشانه‌هايي وجود دارد كه ديپلمات‌هاي ايراني در زندان‌هاي اسراييل به‌سر مي‌برند.» اگر اين افراد زنده باشند بالاخره به كشور بازگردند. حالا باز هم در سالروز سي‌و هفتمين سال از ربوده شدن اين چهار نفر، بار ديگر بحث آزادي آنها مطرح شده است. وزارت امور خارجه اين‌بار در بيانيه‌اي كه به اين مناسبت منتشر كرده است، صراحتا از زنده بودن اين افراد حرف زده و در اين بيانيه آورده است كه اميدوار است كه همه اسرا و زندانيان در بند رژيم صهيونيستي به‌ويژه چهار ديپلمات عزيز كشورمان به زودي آزاد شوند. علاوه بر وزارت امور خارجه، اميرعبداللهيان، دستيار رييس مجلس هم بار ديگر به زنده بودن اين افراد صحه گذاشته و در حساب توييتري‌اش نوشته است: «رژيم جعلي اسراييل كه امروز به خاطر تبعيض نژادي داخلي با اعتراضات گسترده مواجه است، چهار ديپلمات كشورمان آقايان سيد محسن موسوي، احمد متوسليان، كاظم اخوان و تقي رستگار مقدم را در تابستان 1361 ربوده است. اين دلاورمردان همچنان در زندان رژيم صهيونيستي به سر مي‌برند.» اظهارنظرهاي اين‌چنيني اين فرضيه را كه احتمالا مسوولان نشانه‌هاي جديدي از زنده بودن اين افراد يافته‌اند را قوي‌تر مي‌كند و شايد بتوان اميدوار بود بالاخره روزي اين حصار شكسته ‌شود و حاج احمد متوسليان و سيدمحسن موسوي، تقي رستگارمقدم و كاظم اخوان طعم آزادي و بازگشت به وطن را مي‌چشند.