موزه كودكي، سفري در حجم زمان
غلامرضا امامي
به كودكي برگرديم. جاي شما خالي. چند روز پيش به دعوت دوستان كوشايم به موزه كودكي رفتم. در اين روزگار غمزده در آن عصر جمعه سفري خوش داشتم در تونل زمان از گذشته‌هاي دور تا ديروز.
موزه كودكي كه به همت موسسه پژوهشي ادبيات كودكان و نوجوانان بر پا شده كاري است سترگ، ماندني و ديدني زيرا ما بسياري از نام‌آوران ادبيات كهن را از ياد برده‌ايم.
در موزه كودكي، تصوير «صبحي مهتدي» را ديدم. به گذشته‌ها سفر كردم؛ وقتي كه من بچه بودم ظهرهاي جمعه كنار راديو آندلياي كوچك‌مان جمع مي‌شديم. صداي بم و گرم صبحي ما بچه‌هاي كوچك را آرام مي‌كرد. هميشه چنين آغاز مي‌كرد: سلام بچه‌ها و قصه‌اش را مي‌گفت. قصه‌هايي از مثنوي يا قصه‌هاي فولكلوريك مردمي و ما با آن صداي مهربان پرواز مي‌كرديم. به گذشته، به تاريخ، به دور، به روشني.
در موزه كودكي به همت بلند برپا‌كنندگان اين كار سترگ دوران كودكي، قصه‌هاي كودكي، بازي‌هاي كودكي از دوران هخامنشي آغاز مي‌شود. از قصه‌هاي كهن و داستان‌هاي كهن تا به روزگار ما.
بچه‌هاي ما امروز تمام دغدغه‌شان بازي‌هاي رايانه‌اي است. تنها چشمان‌شان مي‌بيند اما دست‌ها و پاهاي‌شان گويي منجمد شده است. شايد چند وقت ديگر بازي «الك دولك» «جمجمك برگ خزون»، «گرگم به هوا» را بايد در كتاب‌هاي تاريخي بخوانيم.
گاه مي‌بينم كه شادي و بازي در ميان كودكان ما رخ نمي‌نماياند، ايمان دارم اگر بچه‌ها در كودكي شادي و بازي نكنند در بزرگي جنايتكاراني شهره خواهند شد.
به چشمان هيتلر، ابوبكر بغدادي، اسامه بن‌لادن و همه جنايتكاران بنگريد، جز
نفرت نمي‌بينيد.
دنياي كودكي دنياي بي‌مرزي است و كودكان جهان همه به هم شبيه هستند. اما جنايتكاران كودكان را از دنياي زيباي‌شان جدا مي‌كنند. ديده‌ايد كه طالبان و داعشيان از كودكي به كودكان مي‌آموزند به جاي قلم، سلاح به دست گيرند. سر انسان را ببرند و به جاي نغمه عشق، آهنگ نفرت سر دهند.
موزه كودكي نگاهي است به گذشته اما گذشته‌اي كه حال و آينده ما را مي‌سازد.
چه كار بزرگي با عرق ريزان جسم و روح انجام شده است... در آن عصر گرم بسياري آمده بودند، از نويسندگان و تصويرگران و دست‌اندركاران، بايد تبريك گفت به كساني كه اين موزه را آراستند، به كساني كه اين گنجينه را فراهم كردند.
نقش اين موزه كار دوستم هنرمند نامي «فرشيد مثقالي» است با الهام از نقوش باستاني هنر ايراني.
مي‌خواهم سپاسگزار باشم از بانو زهره قاعدي و محمدهادي محمدي كه پس از سال‌ها تلاش و كوشش ما را به زيبايي اين موزه رهنمون كردند.