ليوان خالي
مهدي نيكوئي
8 ليوان آب در روز؟ نه، فكر نميكنم. ميتوان بدون آب هم زندگي كرد! كمتر كسي را ديدهام كه 8 ليوان آب در روز بخورد. حتي با آنكه بيشتر مردم غذاهاي خشك و كمآب مصرف ميكنند، باز هم ترجيح ميدهند با چاي، عطش خود را فرو بشناسند. البته آن بحث ديگري است. من هم سالها به آب نياز داشتم، هميشه در عطش بودم و از رنگ و رويم ميشد فهميد كه كمبود آب دارم. قطعا وگانشدن براي حل اين مشكل نبود؛ يعني دور از ذهن به نظر ميرسد كه كسي به دليل كمبود آب بدنش وگان شود. اين همه دليل بهتر! با اين حال، 6 ماه يا 3 ماه از وگان شدنت ميگذرد كه متوجه ميشوي كمتر از هميشه آب ميخواهي. شايد يكي دو ليوان در روز. شاهد هم مصرف سبزيها و ميوههايت آنقدر زياد باشد كه يك ليوان در هفته هم كافي باشد. طبيعي هم هست و كسي به آن فكر نميكند. وقتي چربي غذايت كم ميشود، وقتي نمك كمتري مصرف ميكني، وقتي غذايت راحتتر هضم ميشود و وقتي بار كمتري به كبد و ارگانهايت تحميل ميكني، آب به چه كار ميآيد؟ ميوهها سرشار از آب هستند؛ به همان درصدي كه بدنت آب دارد (گاه كمتر و گاه بيشتر). وقتي غذايت با همان نسبت بدنت آب دارد، چه نيازي به شمردن ليوانها است؟ اكنون بدنت شادابتر از هميشه است. با آنكه آب نميخوري، فعاليت بهتر و منظمتري دارد و سموم را هم بهتر پالايش ميكند. تغيير رنگ پوست، حكايت دارد از وضعيت درون. شايد به زودي حتي نياز به كرمهاي مرطوبكننده هم نداشته باشي. پوست هم مثل همه ارگانهاي بدن، وقتي حالش خوب باشد، به تيمار نياز ندارد. حتي ممكن است ترجيح دهي در خريد ضدآفتاب هم تجديدنظر كني. برخلاف گذشته، آنقدر آنتياكسيدان به بدنت ميرساني كه ممكن است همانها براي مقابله با راديكالهاي آزاد و پير شدن پوست كافي باشد.