بدعت‌گذار مبارزه سياسي

رژيم خودكامه [پهلوي اول] با اينكه ميل به اصلاحات داشت، علاقه‏اي به تعميم آزادي‏هاي دموكراتيك و دستاوردهاي مشروطيت نداشت. عارف قزويني در تبعيد دق كرد، عشقي به گلوله مزدوران نظميه در سال ۱۳۰۳ ترور شد و فرخي‌يزدي نيز در سال ۱۳۱۸ در زندان به قتل رسيد و جوري گم و گور شد كه در حال حاضر نيز مكان قبرش را نمي‏دانيم، اما بهار زنده ماند. بهار يا به سكوت رضايت داد يا اينكه نوع ديگري از مبارزه را به صورت پنهان ادامه داد، بنابراين بهار هرگز آرمانش را از دست نداد و او نوعي جديد از تداوم را در يك دوران بحراني به ما ارايه كرد؛ [اينكه] چگونه مي‏توان تا حد مقدور خلاف عقيده خود ننوشت و حتي اگر نوشت آثار اجبار در آن محسوس باشد.