بزنگاه

عشق، نوعي گفتن است و عالي‌ترين نوع گفتن. جنگ هم گفتن است. ايمان هم گفتن است. نگاه كردن يك واژه‌اي نرم است. خدا، كلمه بود براي انسان. خدا چه چيز به جز كلمه مي‌تواند باشد، احساس، عظمت مطلق، كمال مگر اينها جز كلمات خوب، چيزي هستند؟ كمي خلوص كافي است تا جهان به يك واژه‌اي مخملي تبديل شود.
از داستان «يك عاشقانه آرام» نوشته نادر ابراهيمي

 فلاش‌بك
استاد: روشني زياد هم چيز جالبي نيست آدم همه‌چيز و مي‌بينه و همه اونو مي‌بينن توي تاريكي آدم مي‌تونه خيال كنه چيزي، جايي، كسي منتظرشه.