براي محمدعلي كشاورز

محمدعلي كشاورز هنرمند نامدار و بازيگر يگانه و دردانه تئاتر، سينما و تلويزيون ايران به سوي حضرت باري شتافت. دستِ‌كم سه نسل از ما ايرانيان از هر قشر و گروهي با او زندگي كرده‌ايم. او كه 50 سال روي صحنه تئاتر، سينما و تلويزيون ايفاي نقش كرد، در گوشه‌گوشه ذهن ما زنده است و حضور دارد. او بخشي از تاريخ هنرِ نمايش ايران است. بي‌گمان هر يك از ما چيزي از او چه در عالم واقع و چه در موقعيت ايفاي نقش در عالم نمايش آموخته‌ايم و وامدار او هستيم. او به عنوان بازيگري پيشكسوت بي‌گمان براي بازيگران نسل‌هاي پس از خود منبع الهام بود و  براي بينندگان تئاتر، تلويزيون كسي بود كه با آنان همدلي و همنشيني مي‌كرد و مردم در نقش و سخنان نقش و مسووليت خود را مي‌ديدند. 
كشاورز هم درد و رنج مردم را مي‌نماياند و هم آرزوهاي بهروزي و سربلندي ايرانيان را واگو مي‌كرد. وقتي اثرهايي چون خانه قمر خانم، دايي‌جان ناپلئون، آتش بدون دود، هزاردستان، سربداران، پدرسالار و گرگ‌ها را مي‌ديدي، آينه‌اي بود از فرهنگ ايران با همه فزوني‌ها و كاستي‌هاي آن و برگرداني از تاريخ ايران با تمام تلخي‌ها و شيريني‌هاي آن.  او كه 47 فيلم سينمايي چون خشت و آينه، كمال‌الملك، ناصرالدين‌شاه آكتور سينما، دلشدگان، روز واقعه و فيلم‌هاي برجسته ديگر بازي كرده بود، نمادي بود از نسل اول بازيگران بزرگ سينماي ايران كه با خود سبكي را در عالم سينما به يادگار گذاشتند. او در ذهن و ياد ما جاودانه است.  از درگاه حضرت حق شادي روان او را طلب مي‌كنيم، به بازماندگانش تسليت مي‌گوييم و يادش را هماره گرامي مي‌داريم.