وطن مثل مادر آدم ميمونه
در توييتر فارسي يكي از كاربران پرسشي را مطرح كرده با اين مضمون كه چرا در ايران ماندهايد و كاربران به آن پاسخ دادهاند، آنچه ميخوانيد منتخبي از توييتهايي است كه با مضمون ايران و وطن با ديگران به اشتراك گذاشته شده است.
«كشورم مثل يه مسافرخونه نيستش كه اگه خدماتش بد بود عوضش كنم، به عنوان يك شهروند مسووليت دارم، فارغ از نوع حكومت اينجا وطنمه و من بهش بدهكارم»، «وطن جايي نيست كه زندگي توش خيلي خوب و عالي باشه جايي هست كه اگه بهت بگن همين الان قراره بميري ترجيح ميدي اونجا باشي»، «رفتن به نظرم محدوده سني داره، بعد از يك سني چون بايد بري اونجا از صفر شروع كني و تازه با محيط و فرهنگ آشنا بشي ديگه ارزش نداره خصوصا براي كسايي كه اينجا يه چيزي ساختن»، «بقيه رو نميدونم، اما خودم اينطوريام كه هر جاي دنيا برم، ته دلم يه حسرت بزرگي به خاطر دوري از وطن ميمونه كه دلم نميخواد چنين حسرتي رو هرگز تو زندگي تجربه كنم»، «وطن هرجور كه باشه وطنه. مثل مادر، مثل پدر، مثل خانواده كه با تموم خوب و بدياشون دوستشون داريد»، «امكانش رو داشتم و نرفتم، چون خودم رو ميشناسم، نميتونم دور از ايران و پدر و مادرم خوشحال باشم»، «ميتونم، امكاناتش هم دارم. قطعا ميمونم. چون ايران به دنيا اومدم. براي ايران كار ميكنم و در ايران ميميرم. چون اينجا متعلق به ماست اگه هم خرابه وظيفه آباد كردنش رو دوش ماست»، «وطن مثل مادر آدم ميمونه، وقتي حالش خوبه، كنارش ميموني و از ديدنش كيف ميكني. وقتي حالش بده وظيفست كه كنارش بموني»، «امكانشو داشتم و نرفتم. ميمونم چون زندگي خارج از ايران رو خيلي دوست ندارم و احساس پيوند با اون جوامع ندارم. ميمونم كه سهمم رو از ايران زندگي كنم و حفظ كنم و قدر خودم بهش برگردونم و تو رشد ايران سهم داشته باشم نه كه بشينم سر سفره آماده».