آموزش قدم اول بازيگري
نگار اسكندرفر
از روزي كه آموزشگاه كارنامه را داير كردم تا امروز كه با چنگ و دندان آن را حفظ ميكنم اساسا به بحث ضرورت آموزش نه تنها در مقوله بازيگري كه در هر رشتهاي اهميت ميدهم. يعني معتقدم اگر كسي بخواهد آشپز ماهري هم شود بايد دورههاي آموزشي را بگذراند يا اگر كسي بخواهد نقاش شود بايد از متخصصان اين رشته آموزش ببيند. در بحث بازيگري اين نكته اهميت بيشتري هم پيدا ميكند. البته كه براي مقوله آموزش بازيگري هيچ وقت نميتوان انتهايي قائل شد و كلاس آخري را مشخص كرد، چراكه يك بازيگر تا پايان عمر بايد خود را تعليم بدهد و بهروز كند، يك بازيگر بايد مدام روي بيان و بدنش كار كند، مطالعه و تمرين داشته باشد تا بازياش از سرزندگي و طراوت لازم برخوردار باشد.
اغلب در حيطه بازيگري ما با جوانهايي مواجه ميشويم كه سوداي شهرت و محبوبيت در سر دارند اما در راه رسيدن به آرزويشان به بيراهه كشيده ميشوند. ولي وقتي كسي در آموزشگاه، رشته بازيگري را تعليم ببيند و بياموزد متوجه ميشود كه كار در اين حرفه مثل همه شغلها آسان نيست .
متاسفانه اين روزها ديده ميشود كه جوانان براي اينكه بتوانند در پروژهها نقش بگيرند به پشت صحنه فيلمها و سريالها ميروند و تقاضاي بازيگري ميكنند و حتي هنرور ميشوند كه به نظر من اين روش بسيار غيراصولي و اشتباه است يا عدهاي به فاميل و آشناهاي خود متوسل ميشوند تا بتوانند در فيلمها بازي كنند. البته اگر فرد استعداد داشته باشد قطعا از اين طريق جواب ميگيرد، اما روش بسيار نادري است و نميتوان روي آن حسابي باز كرد.
من به عنوان كسي كه سالهاست گرداننده آموزشگاه هستم به جوانها توصيه ميكنم براي رسيدن به حيطه بازيگري حتما آموزش ببينند و حتما هم كلاسهاي بازيگري را در موسسات معتبر بگذرانند، چون موسسات معتبر با دستورالعمل كار ميكنند و نظارت روي عملكرد آنها زياد است و امكان هر گونه سوءاستفاده از هنرجويان كم است. مديران موسسات و آموزشگاههاي بازيگري با عشق و علاقه اين مراكز را داير ميكنند در نتيجه سلامت اين مراكز تضمين شده است.
مهمترين نكته در باب تعليم در آموزشگاهها اين است كه در سايه آموزش صحيح، هنرجو متوجه ميشود كه آيا توانايي ورود به دنياي بازيگري را دارد يا خير؟ آيا انگيزه كار در اين حيطه را دارد يا خير؟ اكثر جوانهاي ما روياي ورود به بازيگري دارند، چراكه تصورشان اين است كه همه چيز در بازيگري به بيلبورد و فرش قرمز و شهرت خلاصه ميشود، اما وقتي در كلاسهاي بازيگري معتبر شركت كنند، متوجه ميشوند كه بازيگري مقوله پيچيده و بسيار سختي است و آنها از خود ميپرسند كه آيا اصلا آدم اين كار هستند يا خير؟
آن وقت است كه ميدانند همانطور كه يك مهندس شيمي بايد در دانشگاه درس بخواند تا مهارت كسب كند، يك هنرجو هم بايد دورههاي بازيگري را در كلاسهاي مخصوص بگذراند تا به روحيات و قدرت خود مطمئن شود. ما در آموزشگاه خود قبل از هر گونه تدريسي با هنرجويان مصاحبه ميكنيم تا به لحاظ روانشناسي با روحيه آنها آشنا شده و آنها را راهنمايي كنيم. در وهله اول متوجه شويم كه آيا آنها انگيزه و پشتكار حضور در عرصه بازيگري را دارند يا خير؟ اگر شخص علاقهمند توانايي بازيگري را داشته باشد مراحل بازيگري را در آموزشگاه ميگذراند. نكته مهمي كه اين وسط وجود دارد، اين است كه در آموزشگاه ما به هيچ عنوان به او قول بازيگر شدن داده نميشود. مگر دانشجويان كلاسهاي درس را در دانشگاه ميگذرانند مسوولان دانشگاه به آنها قول كار ميدهند؟ خير از جانب ما هيچ قولي به آنها داده نميشود، اما بعضي آموزشگاهها به دانشجويان قول كار ميدهند كه اين روش به نظر من كاملا غلط و اشتباه است.
ما به هيچ عنوان تعهد كار به دانشجويان نميدهيم، اما در طول تدريس، آموزشگاه مقدماتي را فراهم ميكند كه هنرجويان در مسير و جريان كار قرار بگيرند. به اين معني كه بسياري از كارگردانها براي شروع كارشان نياز به بازيگران جوان دارند و به ما مراجعه ميكنند، ما هم دانشجويانمان را به آنها معرفي ميكنيم. گروههاي تئاتري تشكيل ميدهيم و بچهها با هم در آموزشگاه تئاتر كار ميكنند، اساتيد دعوت ميشوند و هنر اين بازيگران جوان را ميبينند و بعد آنها را براي توليد فيلم يا سريالشان انتخاب ميكنند. خيلي از بچهها بعد از فارغالتحصيلي مدرك ما را به دفاتر سينمايي نشان ميدهند و ميتوانند با پروژهها همكاري كنند.
هيچ قوت به دانشجويان قول و تعهد كار نميدهيم، اما مسير را به آنها نشان ميدهيم. ما در آموزشگاه نه تنها بازيگر كه كارگردان، فيلمنامهنويس، فيلمبرداران خوبي به سينما معرفي كرديم.
در آخر من به عنوان كسي كه سالهاي سال است در بحث آموزش كار ميكنم، توصيه ميكنم جوانهاي علاقهمند به حرفه بازيگري، مسير بازيگر شدن را از آموزشگاههاي معتبر و شناخته شده و استاندارد آغاز كنند و مثل هر شغل ديگري پشتكار هم داشته باشند.
مدير موسسه فرهنگي و هنري كارنامه