هنرمندان با چشم باز خواب مي‌بينند
اميرحسين جباري
ميكل‌آنژ باور داشت كه هر قطعه سنگ، مجسمه‌اي درون خود دارد و وظيفه او اين است كه سنگ اضافي را بردارد تا آن مجسمه را آشكار كند. اين ديدگاه او از هنر در جمله‌اي مشهور بازتاب يافته است: «من تنها سنگ اضافه را برمي‌دارم.»
اين نگرش عميق، فلسفه او نسبت به خلق هنر را نشان مي‌دهد؛ يعني كشف زيبايي‌هاي پنهان و هماهنگي ذاتي در طبيعت. در طول تاريخ هنرمندان تنها افرادي بوده‌اند كه با چشمان باز خيال خود را مي‌ديدند، خيال همان ويژگي منحصر به فرد انسان است نسبت به ساير مخلوقات، در حقيقت همين خيال انسان است كه تجسم را براي او خلق مي‌كند. خيال و تجسم، جوهره خلاقيت هنرمند است و پلي است ميان واقعيت و آنچه هنوز وجود ندارد؛ جهاني كه هنرمند در ذهن خود مي‌آفريند. هنرمند با نيروي خيال، مرزهاي زمان و مكان را مي‌شكند و با قدرت تجسم، آن روياها را به واقعيت بدل مي‌كند. اين فرآيند، همان جادوي هنر است كه همزمان دروني‌ترين احساسات انسان و جهاني‌ترين مفاهيم را به تصوير مي‌كشد.
نمايشگاه «او با چشمان باز خواب مي‌بيند» در گالري نيان به سراغ همين ويژگي انسان رفته، «مهروز بلادي» نمايشگردان اين نمايشگاه، مجسمه‌هاي سراميكي را گرد هم آورده كه هر كدام نمايش تجسم و خيال هنرمند است، همان خواب‌هايي كه هنرمندان با چشمان باز ديده‌اند، طراحي كرده‌اند و سپس تبديل به يك اثر هنري قابل نمايش شده است. مجسمه‌سازي با سراميك يكي از كهن‌ترين و در عين حال پرچالش‌‌ترين هنرها است؛ هنري كه در آن ماده خام، با دستان هنرمند به اثري جاودانه تبديل مي‌شود. آثار ارائه شده در اين نمايشگاه، نه‌تنها بازتاب‌دهنده قدرت تصور هنرمندان، بلكه شاهدي بر پيوند ميان ذهن، ماده و مهارت هستند. هر اثر، نتيجه سفري است از خيال به واقعيت، آثار اين نمايشگاه را مي‌توان به دودسته تقسيم كرد، دسته اول آثار هنرمنداني كه به سراغ فرم‌هاي انتزاعي رفته‌اند و به دليل خواص ماده اوليه سراميك اين فرم‌ها بيشتر به صورت فرم‌ها و احجام ارگانيگ و طبيعي ارائه شده و دسته دوم آثار هنرمنداني است كه بيشتر فرم اعضای بدن انسان را دستمايه خلق آثار خود كرده‌اند. اين نمايشگاه فرصتي براي تماشاي خيال هنرمندان در مجسمه‌هاي سراميكي است.
طراح، هنرمند تجسمي