آيا «برجام» معاهده است؟
واقعيت اين است كه مجلس ايران بيش از حد در همه مسائل ورود پيداكرده و برخي نمايندگان مي‌خواستند از اين طريق جايگاه مجلس را ارتقا دهند، در حالي كه نتيجه معكوس مي‌شد، زيرا مثل كارد تيزي است كه اگر با آن هر چيزي بريده شود، به سرعت كند خواهد شد و هنگام مقتضي به كار نخواهد آمد. مجلسي كه در همه‌چيز و حتي امور جزيي و اداري و اجرايي دخالت كند و انتصاب فلان استاندار يا فرماندار يا مديركل مهم‌ترين مساله‌اش شود، طبيعي است كه امكان يا فرصتي براي ورود و دخالت موثر در پرونده‌اي مهم مثل توافق وين را نخواهد يافت. مجلسي كه برخي نمايندگانش با عصبانيت و توهين با وزير خارجه كشور خود برخورد مي‌كنند، به‌طوري كه صداي فريادشان، در همه جا مي‌پيچد، به‌طور طبيعي، قادر نخواهند بود كه نقش اندكي در جريان مهم‌ترين مساله كشور و حتي تاريخ چند دهه ايران ايفا كنند. اين مجلس غايب بزرگ ماجراست، چرا؟ به دليل عملكرد خودش.اي كاش به نحوه رفتار و گفتار ساير كشورها با وزير خارجه‌شان نيز توجه مي‌كردند، تا بدانند تلازمي ميان كيفيت و حتي شدت مخالفت با توافق وين با هتاكي و فرياد زدن وجود ندارد.
متاسفانه نگاه به برجام از موضع جناحي بود و هيچگاه مساله منافع ملي مدنظر منتقدان يا حداقل بيشتر آنان قرار نگرفت، به همين دليل است كه امروز براي اجراي اين توافق، بايد مجلس دور زده شود و فرآهم آمدن مقدمات آن نيز در سخنان سخنگوي شوراي نگهبان ديده شده است. هرچند وي تاكيد كرد كه اين نظر شخصي است و نه از موضع سخنگوي شوراي نگهبان، ولي اين جمله معترضه، اصل و ماهيت برداشت از اين سخنان را تغيير نمي‌دهد.