جودو يك تنه در مصاف رقيبان
سيدحسام‌الدين زعفراني / آلمان. مسابقات جهاني جودو در حالي برگزار شد كه از كشورمان تنها يك مبارز پا به اين ميدان گذاشته بود. غربت خويش ساخته در آن رويداد بزرگ، اين روزها كم از عزلت اين رشته ميان دوستان داخل كشور نيست و به قولي شعر قاصدك اخوان بزرگ را در خاطر زنده مي‌كند كه گفت «دست بردار ازين در وطن خويش غريب». كارشناسان عملكرد تنها قهرمان كشورمان در اين دوره از مسابقات را به لحاظ فني نقد كرده‌اند، حال آنكه شايد بهتر بود كسي را بيابيم تا سازمان ورزش كشورمان را به لحاظ رواني نقد كند. در اين مدت هر كس به سهم خود تلاش كرده تا بر پيكر رنجور جودو زخم تازه‌اي وارد كند؛ از ورزشكاران كه بدون دانش، آگاهي و مشاوره احساسات خود را به زبان جاري ساختند گرفته تا كارشناسان و منتقدان. اين اواخر اما صاحبان ورزش كشور هم از اين امر بي‌نصيب نماندند و بدون پذيرش مسووليت‌هاي خود، تمام بار شكست‌هاي خويش‌ساخته را بر دوش نحيف دلاور تنهاي كشورمان نهادند تا بدرقه راهش باشد. از ديرباز مشاوره رواني و حضور روانشناسان خبره ورزشي در تيم‌هاي ملي و كنار مربيان ضرورت داشته و امروزه به نظر مي‌رسد با افزايش سيطره رسانه‌ها از دنياي مجاز تا واقعيت، اين حضور در اتاق مديران نيز لازم است. شايسته است مديران ورزش به جاي توصيه زيردستان به كناره‌گيري جاي خود را به كساني دهند كه توانايي اعزام يك تيم كامل در هر رشته را بدون اميد كسب مدال براي مسابقات جهاني داشته باشند. شوربختي امروز ما اين است كه براي متوليان اصلي ورزش كشور، كسب مدال شرط اعزام تيم‌هاي ورزشي به مسابقات برون مرزي شده و هيچ انديشه سازندگي براي آينده وجود ندارد. امروز نبايد از شكست قهرمانان در مصاف بزرگان بهراسيم تا در سال‌هاي آينده اميد كسب مدال داشته باشيم. روزگاري آرزوي ما اين بود كه با پافشاري مديران و رايزني‌هاي فني بتوانيم دختران شايسته اين سرزمين را به مسابقات جهاني اعزام كنيم تا با حجاب خود پيام انقلاب اسلامي را در عرصه‌هاي جهاني به گوش همگان برسانند و امروز بايد در حسرت اعزام مردان‌مان بمانيم. حال اين پيكر زخم خورده و اين صاحبان انديشه و تخصص؛ هر كس كلاه خود قاضي كند ببيند چه ميزان و چه سهمي داشته تا امروز و براي فردا چه بايد كرد. براي پيروزي به قهرمان نياز داريم و قهرمان با كسب شكست به پيروزي مي‌رسد.