روح‌الاميني:
از بين دانشجويان لانه جاسوسي كسي
پشيمان نشده است
ويژه برنامه «سفارت نفوذ با حضور فاتحان لانه در سال 58» با حضور عبدالحسين روح‌الاميني، حسين دهقان پور، جعفر شاكري، اسماعيل ثمني و محمدرضا فياض از دانشجويان حاضر در تسخير سفارت امريكا در مجتمع فرهنگي 13 آبان برگزار شد. به گزارش ايسنا، در اين برنامه عبدالحسين روح‌الاميني، فعال سياسي در ابتداي سخنانش با اشاره به فضاي كشور در زمان تسخير سفارت امريكا توسط دانشجويان گفت: در آن زمان دولت موقت مسووليت امور را بر عهده داشت و از همان اواسط كار در اداره امور بسيار ناتوان بود. در آن مقطع شبكه نفوذ امريكا كه بعد از 28 مرداد 1332 تحكيم يافته بود همچنان دست نخورده بود و تلاش داشت كه در امور داخلي ايران دخالت كند. اين فعال پيشين دانشجويي با اشاره به دعوت امريكا از شاه براي سفر به آن كشور جهت درمان گفت: امريكا فردي را كه بايد محاكمه مي‌شد به آنجا پناه داد و از طرف ديگر سيگنال‌هاي خطرناكي به دانشجويان و به جامعه مي‌رسيد كه تحركاتي در عراق در حال صورت گرفتن است و امريكا از آن حمايت مي‌كند. او با اشاره به نقش دانشجويان و جوانان در تداوم و تثبيت انقلاب اسلامي به جلسه روز قبل از 13 آبان در دانشگاه تهران اشاره كرد و گفت: در آن جلسه كه براي هماهنگي تشكيل شده بود نمايندگاني از دانشكده‌هاي مختلف حضور داشتند و چنين جلسه‌اي در دانشگاه‌هاي شريف، اميركبير، علم و صنعت، شهيد بهشتي، مخابرات و تربيت معلم براي هماهنگي ايجاد شد. گرچه برخي از آنها در آخر به اين حركت نپيوستند. در آن جلسه هماهنگي‌هاي لازم صورت گرفت كه هر دانشگاه چگونه عمل كند و براي اين امر 13 آبان انتخاب شد چرا كه از قبل دانشجويان مي‌دانستند به مناسبت روز كشتار دانش‌آموزان و تبعيد امام قرار است راهپيمايي در دانشگاه تهران برگزار شود. در روز 13 آبان در تظاهراتي كه صورت گرفت عده‌اي از دانشجويان عكس‌هاي يك شكل از امام بر لباس خود چسبانده بودند. در آن مقطع تعدادي از دانشجويان زنجيره در را باز كردند و افرادي وارد سفارت شدند و در را بستند. البته در اينجا يك اشتباه تاريخي نيز هست كه عده‌اي از در رفته‌اند بالا. البته اين افراد هول شدند و اين اتفاق افتاد ولي در كل ما از ديوار بالا نرفتيم بلكه محترمانه قفل را باز كرديم، وارد سفارت شديم و بعد بستيم. وي با بيان اينكه اين اتفاق در روز يكشنبه ساعت 10 صبح رخ داد و تا دو الي سه بعدازظهر اين فتح ادامه داشت، گفت: ما پيش از آن تدارك چند جعبه خرما و چند بلندگوي دستي ديده بوديم و اين حركت براي اعتراض به امريكا جهت پذيرش شاه صورت گرفته بود و اينكه آنها بايد شاه را برگردانند تا محاكمه شود و از ديگر سو دولت امريكا از دخالت در ايران دست بردارد ولي قهر خود امريكايي‌ها و قطع رابطه‌شان با ايران باعث شد كه 444 روز آنجا ماندگار شوند. او در پاسخ به سوال برخي دانشجويان مبني بر اينكه به نظر مي‌رسد برخي از كساني كه در اين قضيه دخالت داشتند اكنون از اين تصميم پشيمان هستند، گفت: من به عنوان كسي كه روي اين مساله حساس بوده با برخي دوستان در اين ارتباط صحبت كردم مثلا چند سال پيش با آقاي اصغرزاده صحبت كردم و گلايه كردم كه چرا شما به دانشگاه‌ها نمي‌رويد كه براي اين موضوع سخنراني كنيد و فقط ما داريم مي‌رويم كه وي به من گفت من از آن اتفاق پشيمان نيستم و ما را به دانشگاه‌ها براي اين‌گونه مراسم‌ها دعوت نمي‌كنند.