شهروند خبرنگاري
وحيد عقيلي٭/شروع شهروند خبرنگاري همزمان با ورود تكنولوژي‌هاي ارتباطي فردي و وسايل ارتباطي جديد در دنيا بود. در اوايل دهه 90 ميلادي يك شهروند امريكايي وقتي در منزل محل سكونتش صداي فرياد شنيد و كنار پنجره رفت، مشاهده كرد كه پليس امريكا مشغول كتك زدن يك جوان سياهپوست است، با موبايلش چند عكس از صحنه‌هاي ضرب و شتم گرفت، گزارش كوتاهي راجع به آن نوشت و براي چند شبكه خبري ارسال كرد. روزنامه‌نگاري در كنار تكنولوژي‌هاي جديد بسيار متحول شد. روزنامه‌نگاري شهروندي نوعي روزنامه‌نگاري اتفاقي است. اما روزنامه‌نگاري مدني ديگر تصادفي نيست براي برخي تبديل به شغل شده، در روزنامه‌نگاري مدني فرد هم عكاس است هم خبرنگار، در طول مسير اگر از قبل آماده نباشد و اطلاعات كافي راجع به موضوع نداشته باشد، مي‌تواند آخرين اخبار را از موضوعي كه مي‌خواهد گزارش بگيرد، دريافت كند. همه اينها با استفاده از يك موبايل امكان پذير است. اين سبك روزنامه‌نگاري پس از امريكا در كشورهاي ديگر هم رواج پيدا كرد و حتي اخباري كه توسط شهروندان گرفته مي‌شد بخشي از اخبار روزنامه‌ها و نشريات دنيا شد و اين نشريات با افتخار اعلام كردند كه بخشي از محتواي مطالب‌شان توسط مخاطبان تهيه شده است. دليل ديگرهم رقابت نشريات با هم است چون سريع‌تر از بقيه به خبر دسترسي پيدا مي‌كنند، البته بحث دروازه‌باني خبر هم مطرح مي‌شود و تعريف روزنامه‌نگاري مدني اين نيست كه هر محتوايي مخاطب توليد كرد و براي رسانه‌يي فرستاد لزوما استفاده شود.
٭ استاد دانشگاه