ناديده گرفتن كره شمالي را متوقف كنيد
داگ باندون / سياست ايالات متحده در قبال كره شمالي در دولت اوباما، تا حد زيادي اين است كه رييس‌جمهور در دفتر بيضي نشسته و چشمان خود را بسته و ابراز اميدواري مي‌كند كه هيولاهاي هسته‌اي دور خواهند شد. افسوس، اين سياست نتيجه‌اي ندارد. پيونگ‌‌يانگ چهارمين آزمايش هسته‌اي خود را انجام داد. پس از اين آزمايش، به نظر مي‌رسد اوباما چشم‌هاي خود را بسته و ابراز اميدواري مي‌كند كه پكن اين عفريت هسته‌اي را دور كند. افسوس، كه به احتمال زياد اين آرزو هم نتيجه‌اي نخواهد داشت. وزارت امور خارجه كره‌شمالي اعلام كرده است: «ايالات متحده بايد كره‌شمالي را به عنوان يك كشور داراي تسليحات هسته‌اي بپذيرد. چه دوست داشته باشد، چه نه! سرخوردگي دولت در برخورد با كره شمالي قابل درك است. به نظر مي‌رسد هيچ چيز كارگر نيست. در واقع، آخرين آزمايش در حالي انجام شد كه شواهدي از گرم شدن روابط پيونگ‌‌يانگ با جمهوري خلق چين بود و بر اساس گزارش‌ها احتمال دعوت كيم جونگ اون براي ديدار از پكن وجود داشت. بديهي است پيونگ‌‌يانگ توجهي ندارد كه متحدش چه نظري درباره مساله امريكا دارد. كره شمالي در شرايطي است كه هيچ گزينه خوبي ندارد. دو دهه پيش، اشتون كارتر، وزير دفاع كنوني امريكا به آماده‌سازي طرح‌هايي كمك كرد كه تاسيسات هسته‌اي كره شمالي را تحت نظر بگيرد. با اين حال، راه‌اندازي يك جنگ دوم كره‌اي مي‌تواند يك ميراث ضعيف براي اوباما باقي بگذارد. واشنگتن شوراي امنيت سازمان ملل را براي تصويب تحريم‌هاي جديد تحت فشار قرار داده است و كاخ سفيد قانون اعمال مجازات‌هاي اقتصادي يكجانبه را تصويب كرده است. اما كيم هرگز سياست درد و رنج مردم خود را رها نمي‌كند و تاكنون پكن، از يك پاسخ لازم توسط سازمان ملل متحد، براي اعمال فشار كافي به رژيم كيم خودداري كرده است. اگر چين چنين كند، ممكن است ايالات متحده و متحدانش كره جنوبي و ژاپن و چين براي آنچه آرزو كرده‌اند، پشيمان شوند. فروپاشي ناگهاني و خشونت‌آميز رژيم مي‌تواند اختلال مدني، مبارزه جناحي، و گم شدن سلاح‌هاي هسته‌اي و افزايش موج پناهندگان را در پي داشته باشد. كه مي‌تواند اين مساله منجر به مداخله نظامي چيني براي ايجاد ثبات جديد شده و دولت طرفدار چين در پيونگ‌‌يانگ روي كار آيد و در نتيجه كره جنوبي با يك جدايي دايمي از بخشي از شبه جزيره روبه‌رو مي‌شود. دولت مي‌تواند به بستن چشم و ابراز اميدواري براي شرايط بهتر ادامه دهد. در عين حال اين به معناي اين است كه كره شمالي به توسعه سلاح‌هاي هسته‌اي و موشك‌هاي دور برد خود ادامه مي‌دهد. تنها جايگزين ديگر چيست؟ پكن به حمايت‌هاي خود و تعامل با كره شمالي ادامه دهد. بديهي است، هيچ تضميني وجود ندارد كه اين رويكرد هم كار كند. با اين وجود، چين مي‌تواند آنچه كره شمالي مي‌خواهد ارايه كند، از جمله تماس مستقيم با امريكا. اصرار دولت اوباما مبني بر اينكه پيونگ‌‌يانگ در گام اول به سوي خلع‌سلاح هسته‌اي برود نيز عملي نيست. مذاكرات با كسب حمايت بيشتر چين در برخورد با كره شمالي ضروري به نظر مي‌رسد. در نگاه پكن ايالات متحده مسوول ايجاد يك محيط امنيتي خصمانه با كره شمالي است. بعيد است چين موقعيت سياسي و اقتصادي خود در كره شمالي را به خطر بيندازد و همچنين واشنگتن عواقب بد انفجار كره شمالي رابه نوبه خود نمي‌پذيرد. اگرچه پكن، كره شمالي هسته‌اي را نمي‌خواهد، اما به نظر مي‌رسد ثبات شبه جزيره از خلع سلاح هسته‌اي مهم‌تر است. علاوه بر اين، مذاكرات اين فرصت را براي حل و فصل مسائل فرعي و بهبود امنيت و حتي دستيابي به خلع سلاح هسته‌اي فراهم مي‌كند. هيچ دليلي وجود ندارد كه باور كنيم رژيم كيم با خلع سلاح‌هاي هسته‌اي موافقت كند. اما ممكن است فرصت را براي متوقف كردن برنامه هسته‌اي و محدود كردن توسعه سلاح هسته‌اي به وجود آورد. در جريان گفت‌وگوها، هر چقدر محدود باشد، فرصت‌هاي جديد ايجاد مي‌شود. اگر پيونگ‌‌يانگ هرگز به سوي گفت‌وگو در مورد حقوق بشر نرود، احساس امنيت بيشتر مي‌كند. نبايد دولت اوباما اين مشكل را براي رييس‌جمهور بعدي بگذارد. اگر چنين شود، پيونگ‌‌يانگ تا يك سال ديگر به توسعه هسته‌اي بيشتر دست مي‌يابد. علاوه بر اين، يك جانشين جمهوريخواه براي اوباما قطعا تمايل كمتري به راه‌حل ديپلماتيك براي اين مشكل خواهد داشت. آزمايش اخير هسته‌اي كره شمالي خبر بدي است، هرچند تعجب‌آور نيست. اگر واشنگتن يك نتيجه متفاوت مي‌خواهد، بايد يك رويكرد متفاوت به كار گيرد كه معناي آن تعامل است. انجام اين كار ممكن است هيولاي هسته‌اي كره شمالي را از بين نبرد. با اين وجود، درس‌هايي كه از آزمايش هسته‌اي پيونگ‌‌يانگ وجود دارد نشان مي‌دهند كه صحبت كردن با كره شمالي نتيجه بهتري مي‌دهد.»ژاپن تايمز