چرا چين با متحد خود كره شمالي مقابله مي‌كند؟
ماكس فيشر / كره شمالي چهارمين آزمايش هسته‌اي خود را ششم ماه ژانويه انجام داد و روز بعد امريكا و چين مذاكره در مورد آن را شروع كردند. چين تنها متحد كره شمالي است، بنابراين انتظارات پايين بود. اما چهارشنبه‌اي كه گذشت، بعد از دو ماه مذاكره، شوراي امنيت سازمان ملل به اتفاق آرا ، پيش‌نويس ارايه شده توسط ايالات متحده و چين را كه شامل سخت‌ترين تحريم‌ها عليه كره شمالي در دهه گذشته است، تصويب كرد. تعدادي از مقامات كره شمالي تحريم شده‌اند و تمام محموله‌اي كه به اين كشور وارد يا از آن خارج مي‌شوند بايد بررسي شوند. چين و كره شمالي بسيار به هم نزديك بوده و اختلاف كمي بين آنها وجود دارد. هر چند اتحاد آنها در سال‌هاي اخير تنش‌هاي زيادي را تجربه كرده، با اين حال، اصول اين اتحاد قدرتمندانه باقي مانده است. پس چگونه اين معامله بزرگ حاصل شده است؟ اما به همان اندازه كه ايالات متحده اميد دارد اتحاد كره شمالي و چين فرو بپاشد، يك معامله بزرگ، رفتار كره شمالي را بدتر خواهد كرد. در چشم‌انداز بلندتر نبايد انتظار داشته باشيم وضع موجود تغيير كند. استراتژي هسته‌اي چيني توضيح مي‌دهد كه چه اتفاقي در حال رخ دادن است؛ اين استراتژي فقط شامل شش كلمه است: «نه جنگ و نه بي‌ثباتي، هيچ سلاح هسته‌اي» به عبارت ديگر، چين در شبه‌جزيره كره داراي سه اولويت است؛ اولويت اول جلوگيري از جنگ در شبه جزيره، اولويت دوم جلوگيري از بي‌ثباتي (براي مثال، از طريق فروپاشي كره شمالي) و اولويت سوم جلوگيري از توليد سلاح هسته‌اي در منطقه است. اين استراتژي توضيح مي‌دهد كه چرا چين بعد از آزمايش هسته‌اي ژانويه با مجازات كره شمالي موافقت كرد: چين واقعا مي‌خواهد از توسعه هسته‌اي بيشتر كره شمالي جلوگيري كند، چون مي‌تواند خطراتي براي چين به همراه داشته باشد. اما همين استراتژي نشان مي‌دهد كه چرا نبايد از چين انتظار اقدام بيشتر عليه كره شمالي داشت. چين خواستار حفظ ثبات و وضع موجود در شبه جزيره كره، با يك كره تقسيم شده و كره شمالي ضد غربي است. اين اولويت بالاتر از بازداشتن اتمي كره شمالي است. هنوز هم اين احتمال وجود دارد كه شكست در روابط چين و كره شمالي منجر به موافقت پكن با اين تحريم‌ها شده است. داستان عجيب و غريب از چگونگي شكست در روابط چين و كره شمالي وجود دارد. برخي شواهد اين يك نظريه را تقويت كرده كه مي‌گويد آزمايش هسته‌اي اخير كره شمالي به دليل شكست در روابط اين كشور با چين بود و در نتيجه با حمايت چين از قطعنامه اخير، جدايي پكن و پيونگ يانگ به اوج خود رسيد.پس از اينكه كيم جونگ ايل، رهبر كره شمالي در اواخر سال 2011 درگذشت و پسرش كيم جونگ اون به قدرت رسيد، آن‌گونه كه تحليلگران مي‌گويند، چين رويكرد «صبر كنيد و ببينيد» را اتخاذ كرد. در فوريه 2013، كيم جونگ اون هنوز پايه قدرت خود را تحكيم نكرده بود كه كره شمالي آزمايش هسته‌اي سوم خود را انجام داد. شايد كيم احساس مي‌كرد با اين اقدام خود را به نخبگان نظامي كشور اثبات مي‌كند. اين چين را خشمگين كرد. اما به تدريج، خشم چين سرد مي‌شود و علاوه بر اين، زماني كه مي‌بيند كيم جونگ اون حكومت خود را مستحكم كرده، بنابراين در اكتبر 2015، پكن يك هديه براي نشان دادن حسن نيت به پيونگ يانگ ارسال مي‌كند: ليو يانشان، نخستين عضو شوراي رهبري چين، از كره شمالي ديدار مي‌كند. در دسامبر همان سال، كيم يك هديه به چين فرستاد. او اعلام كرد گروه موسيقي زنانه مورانبونگ براي اجراي كنسرت براي مقامات حزب كمونيست به پكن سفر مي‌كنند. اما 10 دسامبر 2015 همه‌چيز خراب شد. روزي كه باند مورانبونگ وارد پكن شد، رسانه‌هاي دولتي كره شمالي اعلام كردند كه اين كشور نخستين بمب هيدروژني خود را آزمايش كرده است. رهبران چين كه با يك شگرد بد غافلگير شده بودند، كنسرت را لغو كردند و مورانبونگ به سرعت به كره شمالي بازگشت. چند هفته بعد، كره شمالي چهارمين بمب هسته‌اي خود را آزمايش كرد كه شايد يك اقدام عمدي براي نشان دادن تمرد از پكن بود. يك طنز واقعي در اينجا وجود دارد. چرا كه كره شمالي به طور مداوم غير قابل پيش بيني و غير مسوولانه رفتار مي‌كند و با آنكه چين به رفتار كره شمالي حساس‌تر شده، اما در نهايت ممكن است چين براي بهبود روابط اقدام كند. اسكات اسنايدر، عضو شوراي روابط خارجي مي‌گويد: « منافع استراتژيك چين در ثبات و خلع سلاح هسته‌اي شبه جزيره كره است اما پكن براي داشتن اهرم نيازمند به بهبود روابط با پيونگ يانگ است.»منبع: وكس ورلد