تغيير مجلس؛ رقابت سياسي منهاي نزاع
رسول منتجب‌نيا
عضو شوراي مركزي حزب اعتمادملي
انتخابات مجلس نهم در ميان طيف‌هاي معتدل و ميانه‌رو با يك هدف عمده جلو رفت و آن هم كنار گذاشتن نيروهاي تندرو بود. اين هدف به طور نسبي در سطحي كه قابل قبول به نظر مي‌رسد محقق شده است. اما معناي اين تغيير مهم به هيچ عنوان كنار رفتن رقابت‌ها و اختلاف نظرهاي سياسي نيست. درست بعد از پايان انتخابات مجلس دهم شاهد شكل‌گيري رقابتي بر سر رياست مجلس هستيم كه دو طيف موتلف در اين انتخابات در دو سوي آن قرار دارند. رقابت سياسي هيچگاه تمام نخواهد شد چرا كه تفاوت‌ها ميان نيروهاي سياسي همواره وجود دارد. به همين معنا شكل‌گيري مجلس دهم با تركيب خاص آن نيز به معناي پايان رقابت نيست. تحول مهم در اين دوره را بايد در جاي ديگري جست‌وجو كرد. سه دوره اخير مجلس و علي‌الخصوص دوره نهم رقابت سياسي را به سطح يك تنازع جدي رسانده بود كه دامنه آن مسيل ملي را نيز در بر گرفته بود. به طوري در مواقع بسياري احساس مي‌شد اين منافع تبديل به زمين وزن‌كشي‌هاي سياسي طيف‌هاي رقيب در اين مجلس شده و تحت تاثير همين رقابت نخستين چيزي كه از ياد مي‌رفت همان منافع ملي بود. اوج اين موضوع را در مساله برجام شاهد بوديم. اتفاق مهم مجلس دهم كه فضاي سياسي منتظر وقوع آن است با توجه به تركيب به مراتب معتدل‌تر آن، محدود شدن احتمالي اين رقابت‌ها در همان چارچوب صف‌كشي‌هاي سياست داخلي است. اين انتظاري بسيار منطقي از دوره جديد مجلس با توجه به گرايش عمومي نمايندگان منتخب آن است. عمده اين منتخبان، چه از اصلاح‌طلبان و اعتداليون و چه اصولگرايان معتدل در كارنامه خود همگرايي روشني بر سر اين دست مسائل دارند. حفظ اين همگرايي در ضمن جلو رفتن رقابت‌هاي داخلي مي‌تواند شاخصه مهم دوره دهم باشد كه انتظار هم چيزي جز آن نيست، چرا كه عموم مطالبات جامعه نيز از مجلس دهم رفتن به سمت كارايي بيشتر و بازگشت نهاد قانونگذاري به شأن اصلي آن در قانون اساسي و ساختار جمهوري اسلامي است. اين شأنيت خصوصا در دوره اخير تحت تاثير «سياسي شدن» تمام مسائل به طور جدي به حاشيه رانده شد. كار ويژه اصلي مجلس دهم براي يك تحول بنيادين بايد اين باشد كه پاي سياست را از بسياري از حوزه‌ها بيرون بكشد و رقابت را در محدوده خودش نگه دارد. اين مهم نيز اتفاق نمي‌افتد جز آنكه در بين دو جريان اصلي اين مجلس يك بار ديگر روش‌هاي منطقي و دموكراتيك سياست‌ورزي احيا شود تا ديگر به هم زدن زمين بازي تبديل به شيوه‌اي براي تسلط و پيروزي بر رقيب تبديل نشود.
دو طيف غالب اين مجلس تجربه چشيدن طعم تلخ اين شيوه ناميمون را دارند. همين تجربه است كه بايد تبديل به بستر شكل‌گيري رقابتي دموكراتيك در مجلس باشد.
روز شنبه هفته آينده، بهارستان دهم باز هم كار خود را با يك رقابت سياسي جدي در درون تركيب منتخبان آغاز مي‌كند و اين طبيعت ناگزير هر فعاليت سياسي است.
تجربه جهاني هم نشان داده كه از بين بردن اين طبيعت كاري نشدني و عبث است. تنها راهكار موجود براي ارتقاي يك كشور آن است كه اين طبيعت را با پشتوانه تجربي نيروهاي
سياسي به كنترل درآوريم تا ديگر منافع ملي و عمومي به ابزار نبرد در ميدان سياست‌ورزي تبديل نشوند.