«بايدها و نبايد»هاي دولت در برابر تندروها
احمد حكيمي پور
دبيركل حزب اراده ملت
رقباي دولت دو دسته هستند؛ يك دسته رقبايي هستند كه در چارچوب قوانين و رفتارهاي منطقي به رقابت و انتقاد از دولت مي‌پردازند كه دولت آقاي روحاني از چنين رقابتي استقبال و آنان را تشويق هم مي‌كند.
دسته دوم رقبايي هستند كه با توسل به انواع ترفندها و بداخلاقي‌هاي سياسي چوب لاي چرخ دولت مي‌گذارند و بدون در نظر گرفتن منافع ملي تنها به منافع جناحي و گروهي خود مي‌انديشند. اين دسته به عنوان جريان تندرو و راديكال در كشور شناخته مي‌شوند. به هر حال اين گروه با فضاسازي، شايعه‌سازي و كمك گرفتن از ابزارها و امكانات سرشار در اين راه تلاش مي‌كنند تا مردم را نااميد و دولت را مشغول به حواشي كنند.
اينها شيوه‌هايي است كه در سال جاري نيز ادامه خواهد داشت و حتي ممكن است شدت گيرد. چرا كه اين گروه در انتخابات مجلس دهم نتيجه لازم را كسب نكرده است. البته در گذشته هم ديديم كه با وجود انتقادات و بد اخلاقي‌هاي سياسي اين گروه نتوانستند اثر لازم را بر مردم بگذارند و نه تنها طراحان آن به اهداف خود نرسيده‌اند بلكه نتيجه عكس گرفته‌اند. اين گروه تلاش مي‌كنند تا به نوعي در عرصه قدرت باقي بمانند اما با رفتارهايي كه از خود نشان مي‌دهند مردم را از خود مي‌رانند. همچنان كه بارها مقام معظم رهبري گفته‌اند همدلي و همزباني نيروهاي سياسي و همراهي با مسوولان نظام براي پيشرفت كشور بهترين راهبرد است. جامعه ايران در اين انتخابات نشان داد از بداخلاقي‌ها و مشي افراطي خسته شده است و فضايي آرام مي‌طلبد.
گروه‌هاي سياسي با ايجاد حاشيه و جنجال در عرصه سياست كشور تلاش مي‌كنند تا دستاوردهاي دولت را ناچيز جلوه داده و ضعف‌ها را نيز بزرگ كنند. در شريعت اسلام انصاف نصف دين شمرده مي‌شود. همه از نقد‌هاي عادلانه دفاع مي‌كنند اما اينكه دستاوردهاي دولت را طرح نكنند يا كمرنگ جلوه دهند از انصاف به دور است و مردم نيز اين روش را نمي‌پسندند.
گروه‌ها و جريان‌هاي سياسي مخالف دولت در همه حوزه‌ها خصوصا حوزه اقتصادي براي كمرنگ جلوه دادن دستاوردهاي دولت تلاش مي‌كنند. ايجاد فضاي تشنج در جامعه باعث مي‌شود كه اميد به آينده در مردم از بين برود. البته دولت بايد در پسابرجام تلاش كند تا تحول لازم در زمينه‌هاي مختلف كشور را ايجاد كند. دولت بايد بر عملكرد تيم اجرايي خود بازنگري كند. اگر واقعا دولت چنين چيزي را لازم مي‌بيند، نبايد آن را به تاخير بيندازد. همچنين دولت در حوزه اقتصادي بايد تلاش بيشتري داشته باشد و نبايد در موضع واكنشي و انفعال بيفتد. رفتار دولت بايد كاملا كنشي باشد و تلاش كند طبق برنامه‌هايي كه تنظيم كرده پيش برود. نبايد دولت اجازه دهد كه رقيب بازي را براي دولت
تعيين كند.