با وجود تكذيب ماجرا توسط مسوولان
اگر شهريه پرداخت نكنيد، شلاق ميخوريد و اخراج ميشويد
تابناك| در دوراني كه در بسياري از مدارس شهرهاي بزرگ به دليل حجم بالاي پرداختي دانشآموزان، كادر آموزشي مدرسه حق ندارند به دانشآموز نگاه چپ داشته باشند، هنوز مدارسي هستند كه مسوولانشان به خاطر ناتواني دانشآموزان در پرداخت پول آنها را به سختي تنبيه ميكنند؛ مثل مدير مدرسه روستاي مختارآباد كه دانشآموزانش را به جرم بيپولي شلاق زد و از مدرسه اخراج كرد.
اگرچه بارها مسوولان ارشد آموزش و پرورش تاكيد كردهاند، مديران مدارس حق ندارند هيچگونه وجهي را تحت هر عنواني از دانشآموزان و والدين آنها به صورت اجباري دريافت كنند، مدير مدرسه شهيد چمران در روستاي مختارآباد شهرستان رودبار جنوب (استان كرمان) برخي دانشآموزان را به دليل ناتواني در پرداخت تنها 30 هزارتومان پول، شلاق ميزند و از مدرسه اخراج ميكند.
خبرهاي رسيده حاكي از آن است كه پس از چندين بار تذكر مدير مدرسه به دانشآموزان مبني بر پرداخت 30 هزار تومان پول براي كمك به مدرسه و ناتواني ايشان در پرداخت، در نهايت همه دانشآموزاني كه توان پرداخت شهريه اعلامشده را نداشتند با زدن 8 ضربه شلاق تنبيه و در ادامه آنها را از مدرسه بيرون كرد.
«پهلوان»، رييس آموزش و پرورش شهرستان رودبار جنوب ضمن تكذيب اين خبر گفت: موضوعي كه شما مطرح ميكنيد اصلا با عقل و منطق همخواني ندارد و كذب محض است. صحبتهاي رييس آموزش و پرورش شهرستان رودبار جنوب مبني بر كذب بودن اين خبر در حالي است كه در يك فايل ويديويي منتشر شده، دانشآموزان تنبيه شده اين مدرسه، با تاييد خبر شلاق خوردنشان به دليل عدم استطاعت مالي، ماجرا را بهطور كامل شرح ميدهند و بر دو نكته تاكيد ميكنند؛ نخست آنكه در خانوادههايي زندگي ميكنند كه بنيه مالي بسيار ضعيفي دارند و قادر به پرداخت شهريههاي تعيينشده از جانب مدرسه نيستندو ديگر اينكه، مدرسهاي كه در آن درس ميخوانند از نظر امكانات رفاهي و حتي شرايط اوليه، وضعيت بسيار وخيم و غيرقابل قبولي دارد.
خانواده برخي از اين دانشآموزان هم نسبت به فشار وارده از سوي مدارس براي دريافت پول اعتراض داشتند و گفتند كه شرايط اقتصادي آنها به گونهاي نيست كه بتوانند از پس هزينههاي كمك به مدارس برآيند.
سوال اينجاست كه چرا مسوولان ارشد وزارت آموزش و پرورش با وجود همه شعارهايي كه در سالهاي مختلف در مورد ايجاد عدالت آموزشي زدهاند، نسبت به تامين شرايط و امكانات رفاهي برابر با مناطق برخوردار در مناطق محروم كوتاهي ميكنند؟