نهضت آل علي پا برجاست

اين چه شوري است كه در دهر بپاست
وين چه سوزي است كه اندر دل ماست
ابر غم كرده سيه گيتي را
تيره و تار زمين است و سماست
جن و انس و ملك و حور و پري
اشك‌ريزان ز غم آل عباست
هر طرف مي‌نگري ولوله‌ايست
هر كجا پاي نهي پر غوغاست
سيل اشك است ز چشمان جاري
سينه‌ها يكسره پرسوز و نواست
گفت‌وگوي دل و دلدادگي است
غصه كشته عشاق خداست
صحبت از غيرت و خون است و شرف
سخن از بيعت و ميزان وفاست
چاك چاك است دل ريش زمين
آري آري همه جا كرب و بلاست
ماه پيروزي خون بر شمشير
ماه جوشيدن خون شهداست
انقلابي كه حسين رهبر اوست
ريشه‌اش در دل اين بانگ رساست
بدر آييد ز بيديني و كفر
به سر آريد ستم‌ها كه جفاست
چون شما را نبود دين خدا
زين سبب غارت و دزدي ز شماست
اين همه جعل و دغا و تزوير
اين همه پستي و بيداد چراست
از دم تيغ جنايات سعود
هر طرف مي‌نگري خون برپاست
هر طرف دزدي و تدليس و دروغ
خلق بنگر كه نشسته به عزاست
مرد حق تيغ به دست با تكبير
آتشي ريخت كه بر ظلم سزاست
گفت آن كس به خدا نزديك است
كه ز دل پاك وز جان باتقواست
كي توان كرد فراموش حسين
خون او تا به ابد در رگ‌هاست
وحدت و امنيت كشور ما
چاره درد و كنون مرهم ماست
گفت (مردوخ) چنين گفته‌ي حق
چون حسين نيست حسيني برجاست