وحدت، تشنه عمل است

يكي از اصلي‌ترين آرمان‌هاي انقلاب تحقق عملي وحدت مسلمين و برادري ميان شيعه و سني بود. هفته وحدت با همين هدف طراحي شد تا همزمان با ميلاد پيامبر رحمت، اين آرمان تكرار، احيا و عملي شود. اكنون بعد از گذشت نزديك به 40 سال از عمر انقلاب بايد اعتراف كنيم كه در سطح منطقه و كشورهاي اسلامي شاهد اوج تفرقه ميان شيعيان و بخشي از اهل سنت هستيم كه بسيار رنج‌آور است. طبعا بخشي از اين شكاف مذهبي را بايد حاصل توطئه بيگانگان دانست اما انكار نبايد كرد كه كج‌فهمي مذهبي توده‌هاي مردم، كم‌كاري علما و روشنفكران دو مذهب و خيانت بسياري از سران حاكم بر كشورهاي مسلمان در ايجاد تفرقه مذهبي نقش جدي داشته و در عمل كار را به تقابل جدي معتقدان به اين دو مذهب در برخي از كشورهاي مسلمان كشاند.
واقعيت اين است كه فتاواي فقهي امام خميني و مقام معظم رهبري درباره نحوه تعامل با برادران اهل سنت در كاهش تنش مذهبي ميان شيعيان و اهل سنت بسيار موثر بوده است. نگاه وحدت‌خواه اين بزرگان و شناخت آنان از توطئه‌هاي دشمنان منجر به اين شد كه انقلابي در فتاواي آنان ايجاد شود و رفتار شيعيان را با عموم مسلمين، به خصوص در ايام حج هماهنگ كند. نظر اين بزرگان درباره سب خلفا و اهانت به صحابه و همسران پيامبر و موارد مشابه هم باعث شد كه زمينه شقاق و نفاق از ميان برود. همين چند سال قبل بود كه رهبري اجازه دادند در استان‌هاي با اكثريت برادران اهل سنت، اذان مورد نظر آنان هم از صدا و سيما پخش شود كه خود گامي براي نزديك كردن قلوب مسلمين به يكديگر بود. در عين حال اين اقدامات هنوز زمينه گسترش دارد.
جمهوري اسلامي بايد نشان دهد كه كاملا به اين آرمان معتقد است و براي عملي كردن آن تلاش جدي و مضاعفي را انجام مي‌دهد. نيازي به فهرست كردن كارهاي بر زمين مانده در اين باره نيست و اگر باب گفت‌وگوي واقعي براي حل نقارهاي احتمالي باز شود به آساني مطالبات اقليت بزرگ اهل سنت را مي‌شود شناخت؛ مطالباتي كه اگر به آن توجه شود، امنيت شيعيان هم در داخل و هم در خارج بهتر از قبل تامين خواهد شد.