نيازمند آموزش سخن گفتن هستيم

از آنجايي كه ممكن است برخي از حرف‌ها روي ذهن و فكر مردم تاثير منفي داشته باشد و باعث ايجاد اختلال رواني شود دليل بر اين نمي‌شود، افرادي كه موضع سياسي دارند را از حرف زدن منع كنيم، چرا كه اين كار نوعي سانسور است. من نگرانم كه چنين اظهارنظرهايي دستاويزي شود تا برخي از افراد كه از تريبون‌هاي خاص صحبت مي‌كنند، مدعي شوند كه طرف مقابل‌شان باعث تشويش اذهان عمومي مي‌شود كه چه بسا گاهي افراد را به بهانه تشويش اذهان عمومي نيز تحت فشار هم قرار مي‌دهند. اما آن چيزي كه مهم است و همه بايد آن را ياد بگيريم، اين است كه ملايم صحبت كنيم و حرف‌هاي خودمان را در قابل كلمات نرم و ديپلماتيك بيان كنيم. اين موضوع كلي است و همه افراد جامعه را بايد تحت پوشش قرار دهد. كلا آموزش سخن گفتن نرم و ديپلماتيك و با الفاض مطلوب و پسنديده بخشي از تربيتي است كه همه ما به آن نياز داريم. كه حالا در اين بين سياستمداران بيشتر به آن نيازمند هستند. يك دوره‌اي در كشور رايج بود كه افراد فكر مي‌كردند هرچه حرف‌هاي تندتري بزنند و افشاگري كنند و طلبكارانه صحبت كنند طرفدار بيشتري به خود جذب مي‌كنند كه متاسفانه هنوز هم در خيلي از نقاط دنيا اين وضع ادامه دارد. اما وقتي به درصد آرامش در ديگر جوامع نگاه مي‌كنيم، متوجه مي‌شويم كه مسوولان آنها از تريبون‌هاي عمومي سياسي‌تر و ديپلماتيك‌تر صحبت مي‌كنند و جملات اتوكشيده‌تري مي‌گويند. در كشور ما هم نياز است كه اين رسم رايج شود و جامعه هم نبايد به افرادي جايزه دهد كه بيشتر براي ديگران گردن‌كشي مي‌كنند. بايد ياد بگيريم با زبان آرام و توام با جملات سنجيده صحبت كنيم كه اگر به اين شكل شود، حتما وضعيت سلامت روان جامعه بهتر خواهد شد. بايد از ابتدا به جوان‌ها ياد بدهيم كه صحبت‌هاي افراطي جذابيت زودگذر دارد و در درازمدت راه به جايي نمي‌برد. تصورم اين است كه بايد به بچه‌هاي‌مان از كودكي ياد بدهيم حرف‌شان را بزنند ولي در قالب جملات و كلمات سنجيده كه اگر به اين شكل شود قطعا جامعه ما در آينده به آرامش بيشتري مي‌رسد.