صداي اعتراض هاليوود در اسكار هشتاد و نهم
سايه سياست بر سراسكار
بهار سرلك
صندلي خالي اصغر فرهادي در هشتادونهمين مراسم آكادمي اسكار، سياسي‌ترين نماد حاضر در بزرگ‌ترين رويداد هاليوودي امسال به شمار مي‌رود. او در واكنش به فرمان اجرايي ممنوعيت ورود شهروندان هفت كشور مسلمان به خاك امريكا، گفته بود با وجود قايل شدن استثنا باز هم به اين مراسم نخواهد آمد. حالا انتظار مي‌رود اين مراسم شبيه به راهپيمايي سياسي باشد. يكشنبه عصر به وقت محلي لس‌آنجلس وقتي ستاره‌هاي هاليوودي بر فرش قرمز اسكار قدم مي‌زنند، چهار هزار كيلومتر آن‌طرف‌تر در واشنگتن دي‌سي، كارآموزان كاخ سفيد بايد از هر فرصتي استفاده كنند تا كنترل تلويزيون و گوشي همراه دونالد جي. ترامپ، كارشناس ارشد توييتر را پنهان كنند. ماه گذشته مريل استريپ در مراسم اهداي جوايز گلدن گلوب، بدون آوردن نامي از ترامپ، به سياست‌هاي او اعتراض كرد و همين ترامپ را ترغيب به توييتي كرد كه در آن نوشته بود بازيگر برنده سه جايزه اسكار «يكي از مبالغه‌آميزترين بازيگرهاست.» تام نونان، تهيه‌كننده اجرايي امريكايي مي‌گويد: «شب مراسم اسكار، گفت‌وگويي سخت و بحث‌برانگيز ميان گلچين‌هاي هاليوودي و كاخ سفيد خواهد بود. » آنتوني اسپاركس، مدرس سينما و تلويزيون مي‌گويد: «فكر نمي‌كنم سوال اين باشد كه آيا اين طور مي‌شود يا نه، سوال اين است كه اين گفت‌وگو چقدر سخت و بحث‌برانگيز است؟» البته بيانيه‌هاي سياسي مرتبا از جشنواره‌هاي جوايزي همچون امي و گرمي نيز صادر شده‌اند. اما اسكار بزرگ‌ترين شب سال هاليوود است و قطعا صحنه سياسي‌تري را به نمايش مي‌گذارد و قبل از اين هم فضاي سياسي بر سخنراني‌هاي اين مراسم حاكم شده بود. سال 1973 مارلون براندو خود را نخستين هنرمندي معرفي كرد كه با استفاده از صحنه بين‌المللي اسكار، توجه‌ها را به سوي مساله اجتماعي و دغدغه شخصي‌اش جلب كرد و براي دريافت جايزه بهترين بازيگري مرد براي بازي در فيلم «پدرخوانده» در اين مراسم حاضر نشد. براندو براي ارايه بيانيه‌اش ساچين ليتلفدر، فعال سياسي را به اين مراسم فرستاد. او براي دريافت تنديس اين بازيگر روي صحنه آمد و درباره بي‌عدالتي‌هايي كه هاليوود در حق بومي‌هاي امريكا مي‌كند، صحبت كرد. سال 2003 مايكل مور، مشاجره را مهمان اسكار كرد و به هنگام دريافت بهترين جايزه مستند براي «بولينگ براي كلمباين» سهم سخنراني خود را به انتقاد از سياست‌هاي جورج دبليو. بوش و جنگ در عراق اختصاص داد. حتي سه سال پيش، زماني كه ترامپ هنوز طرح ساخت ديوار روي مرز مكزيك را عنوان نكرده بود، آلخاندرو گونزالس ايناريتو، كارگردان مكزيكي از مهاجراني كه به امريكا پناه برده بودند، دفاع كرد.
اما سخنراني‌هاي سياسي قدرت تغيير دادن مواضع دولت را دارند؟ تد جانسون، سردبير نشريه ورايتي معتقد است اين سخنراني‌ها طرح‌هاي گوناگوني را راه‌اندازي مي‌كند. او در مصاحبه‌اي با اي‌بي‌سي نيوز گفته است: «دفتر رياست‌جمهوري از توانايي اسكار در بيان اعتراض‌ها آگاه است. » او به سخنراني پاتريشيا آركت در مراسم سال 2015 اشاره مي‌كند. تبليغات پس از سخنراني او در مورد حقوق برابر زنان، يكي از قانونگذاران كاليفرنيا را تشويق به وضع لايحه دستمزد برابر در اين ايالت كرد
اما اين لايحه تصويب نشد.