گفت‌وگوي «اعتماد» با كيميا عليزاده
نياز به حمايت داريم
صحبت‌هاي ديروز كيميا عليزاده با رييس‌جمهور از آن جهت اهميت داشت كه او نماينده بانوان در ورزش ايران بود. خبرنگار «اعتماد» با او درباره جزييات سخنراني‌اش گفت‌وگو كرد:
شرايط جسماني خودت در چه وضعيتي است و فكر مي‌كني چه زماني بتواني براي مسابقات آماده شوي و برنامه‌ريزي‌هايت چگونه است؟
خداروشكر شرايطم بسيار خوب است و روز به روز در حال بهتر شدن هستم. اميدوارم به مسابقات پيش‌رو برسم. تمام تلاشم را مي‌كنم اما هرچه خدا بخواهد. طبق برنامه به تمام برنامه‌هاي تمريني و فيزيوتراپي مي‌روم تا هرچه زودتر براي مسابقات آماده شوم. اميد دارم علاوه بر اينكه بتوانم با اميد به خدا به مرز آمادگي برسم، در مسابقات پيش‌رو، نتيجه لازم را هم كسب كنم.
در مراسم تجليل رييس‌جمهور از ورزشكاران حضور داشتيد. متن را خودتان نوشته بوديد يا مشورت گرفتيد؟ دوست داريد چه نكاتي را برجسته‌تر كنيد؟
همه مواردش مهم بود و از دغدغه‌هاي خودم هست. از شغل، مربي، تجهيزات و مسائل ديگر بسيار براي ما ورزشكاران بااهميت بود. ازنظر من همه اينها موضوعات اساسي است.
كلا چه انتظاري از مسوولان ورزش براي آينده ورزشي‌ات داريد؟
انتظارم اين است كه بيش از گذشته حمايت كنند. شايد براي آنها كه در مسابقات جهاني و المپيك حضور داشتند، عادي شده اما براي آنها كه تازه مي‌خواهند در اين راه فعال باشند، وقتي حمايت‌ها و توجه مسوولان را ببينند، انگيزه بيشتري براي ورزش پيدا مي‌كنند. در حال حاضر براي بسياري از ورزشكاران، ورزش همانند شغل شده است. انگيزه‌هاي بيروني و تجليل‌ها باعث مي‌شود مسير زندگي‌شان عوض شود. انتظارم اين است كه اين حمايت‌ها ويژه‌تر باشد مخصوصا براي بانوان كه در ابتداي راه هستند و احتياج به حمايت‌هاي بيشتري دارند تا در عرصه‌هاي بين‌المللي از ترس باخت، مدال‌شان از دست نرود. هرچقدر مسابقات بيشتري برويم، هيچ‌وقت اين اتفاق نمي‌افتد. متاسفانه در سال فقط يك‌بار چنين تورنمنت‌هايي را تجريه مي‌كنيم و ترس از باخت، مدال را از ما مي‌گيرد.
چه حرف نگفته‌اي ماند تا به رييس‌جمهور بگوييد؟
اينكه اگر مربيان‌مان نباشند، مربيان‌مان دلسرد باشند، ديگر كيميا عليزاده‌ها هم وجود نخواهند داشت. وقتي كه ناديده گرفته شوند باعث دلسردي آنها مي‌شود.
توجه به ورزش بانوان در چه سطحي است و فكر مي‌كني بايد به كجا برسد؟
از وقتي فوتسال قهرمان آسيا شد يا وقتي من در المپيك مدال گرفتم، نگاه مسوولان به ورزش بانوان تغيير كرد. من شايد نبايد در اين مورد نظر بدهم چون حالا همه به اين باور رسيده‌اند كه رسيدن به مدال غيرممكن نيست. درباره خودم نگاه ويژه‌اي وجود نداشت و شايد تصور عمومي بر اين بود كه مدال نمي‌گيرم اما با همين امكانات محدود هم شد و همين براي خودش پيام دارد. از امروز مهم است كه چه امكانات و شرايطي مهيا مي‌شود.