ايمن‌سازي سالن‌هاي تئاتر، ضرورتي است در سطح رياست‌جمهوري
نيما دهقان
كارگردان تئاتر
اساسا با اينكه شورايي در مركز هنرهاي نمايشي، نظارت بر ايمن‌سازي سالن‌هاي تئاتر را انجام دهد، چندان موافق نيستم چون معتقدم وجود اين شورا كمك زيادي به حل اين مشكل نمي‌كند. در واقع به نظر مي‌رسد تنها كاركرد اين شورا تحميل هزينه‌هاي بيشتر و به كار‌گيري نيروهاي جديد است. صادقانه بگويم نمي‌دانم براي نظارت بر استانداردسازي سالن‌ها چه راهكاري مي‌توان ارايه داد اما برمي‌گردم به عقب‌تر، خيلي عقب‌تر، زماني كه حسين پاكدل، مدير مجموعه تئاتر شهر بود.
او قبل از ايمن‌سازي سالن‌ها، بحث ايمني فضاي بيرون سالن‌ها را مطرح كرد و در همان زمان نامه بسيار مشهوري به رييس‌جمهوري نوشت درباره اينكه در فضاي بيروني تئاتر شهر امنيت وجود ندارد و همين نامه باعث شد پاكسازي انجام شود. من نيز امنيت سالن‌هاي تئاتر را تنها به امنيت درون سالن‌ها معطوف نمي‌دانم چه بسا در فضاي بيروني سالن‌ها مشكلات بيشتري وجود داشته باشد. همين كه سالن‌هاي ما از پاركينگ برخوردار نيستند.
در وهله اول تماشاگر تئاتر بايد آسوده خاطر باشد كه فضايي براي پارك خودرويش وجود دارد يا اينكه خانواده‌ها براي ورود به سالن احساس امنيت كنند تا بعد به داخل سالن وارد شوند و بحث امنيت دروني سالن‌ها مطرح شود. به مديران ارشد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي پيشنهاد مي‌كنم تا از سازماني ديگر بخواهند اين نكات را مورد توجه قرار دهند. در اين ميان مثلا بيمه، شهرداري، نيروي انتظامي، آتش نشاني يا حتي اداره برق و خيلي از مراكز ديگر كه شايد در ظاهر ارتباط چنداني با سالن تئاتر نداشته باشند و... مي‌توانند در كنار يكديگر مجموعه‌اي را تشكيل دهند و مثلا هر شش ماه يك بار استاندارد بودن سالن‌هاي تئاتر را ارزيابي و اعلام كنند.
بحثي نيست كه نمي‌توان از وزارت ارشاد با آن بودجه كم انتظار داشت كه اين امور را سامان دهد چراكه اينها ضرورياتي است در حد رياست‌جمهوري.
نمي‌خواهم مانند برخي هنرمندان خطاب به رييس‌جمهوري نامه‌اي بدهم يا درخواستي مطرح كنم فقط بحثم اين است كه گاهي سطوح بالاتر خيلي بهتر مي‌توانند مشكلات و موانع مادي و معنوي سالن‌هاي تئاتر را برطرف كنند. بنابراين توقع بي‌جايي است كه صرفا از وزارت ارشاد يا هنرمندان انتظار داشته باشيم اين امور را به انجام برسانند. اگر وزارت ارشاد به تنهايي متولي اين امر ضروري شود، مسلما با مشكلات بسياري رو به رو خواهد شد. متاسفانه همان‌گونه كه اشاره كردم، ما بحث ايمن‌سازي را فقط در داخل سالن‌ها در نظر مي‌گيريم.
درحالي كه بيرون از سالن‌ها چه بسا مشكلات بزرگ‌تري وجود دارد.
همان طور كه يك سفارتخانه آنقدر مهم است كه پليس بين‌الملل يا پليس داخلي از آن محافظت مي‌كند، پيشنهاد مي‌كنم نيروي انتظامي هم در صورت امكان نه در تمام ساعات، اما همزمان با اجراي نمايش‌هايي كه در ساعات ديرتري به صحنه مي‌روند، در كنار سالن‌هاي تئاتر حضور داشته باشند و امنيت بيروني اين مجموعه‌ها و مخاطبان‌شان را تامين كنند تا تماشاگري كه در داخل سالن مشغول تماشاي نمايش است، آسوده باشد كه خودرويش امنيت دارد يا وقتي پايش را از سالن بيرون مي‌گذارد، با مزاحمت كسي روبه‌رو نخواهد شد. اين يكي از بزرگ‌ترين معضلاتي است كه اگر حل شود، خيلي از مشكلات ديگر هم حل خواهد شد.