آدام بيت از انتقادهاي بسيار به اوزيل مي‌نويسد
بي‌انگيزه
«گزارش‌ها حاكي از اين هستند كه اوزيل هنوز حاضر نشده قرارداد جديدش كه هفته‌اي 270 هزار پوند برايش خواهد داشت را امضا كند. فكر مي‌كنم اگر من جاي اوزيل بودم حتما اين قرارداد را امضا مي‌كردم چون به نظرم اين فرصت كم‌كم برايش در حال از دست رفتن است و بازيكنان حريف ديگر او و نوع بازي‌اش را شناخته‌اند. در استعداد اوزيل شكي نيست، اما بازيكنان با استعدادتري از او هم هستند كه خيلي سخت‌تر تلاش مي‌كنند و اين رفتار او را هم ندارند.» اين نظر‌گري نويل درباره نمايش مسوت اوزيل پس از پايان بازي ديشب آرسنال و
منچستر سيتي بود.
رفتار و حركات صورت و بدن اوزيل هميشه برايش مساله‌ساز بوده، با اينكه طرفدارانش ادعا مي‌كنند حقيقت او آن چيزي نيست كه گاهي به نظر مي‌رسد. با اين حال نخستين حضور اوزيل در اميريتس در فوريه بدين سو نمونه چندان قابل دفاعي از رفتار او نبود.
با توجه به جو آشفته كلي آرسنال قابل پيش‌بيني بود كه اوزيل هم از سوي هواداران مصونيت كامل نداشته باشد. براي همين بود كه توپي كه او در نيمه خودشان از دست داد و منجر به گل دوم سيتي شد با اعتراض شديد آرسنالي‌ها مواجه شد. در صحنه‌اي ديگر وقتي به نظر مي‌رسيد اوزيل با ويلي كابايرو تك به تك شده، او با ترديد و اين دست و آن دست كردنش اين فرصت را از دست داد. حتي آرسن ونگر هم بعد از بازي به اين صحنه اشاره كرد: «ما از مسوت توقع نداريم اونجا توپ را از دست بده.»
توصيف نويل از اين موقعيت سخت‌گيرانه‌تر و بدون تعارف است: «اوزيل خيلي راحت اين فرصت تك به تك را از دست مي‌دهد در حالي كه مربي‌اش در شرايطي دشوار قرار گرفته. اوزيل خيلي راحت خودش را از جنگ سر يك توپ 50-50 كنار مي‌كشد. در حالي كه بايد براي ربودن توپ يا پنالتي گرفتن با تمام وجود وارد اين جنگ مي‌شد. اين چيزي بود كه بايد براي آرسن ونگر انجام مي‌داد.»
از منظري اوزيل هدف ساده‌اي براي انتقادات به نظر مي‌رسد. اما نبايد فراموش كنيم كه اين كرنر او بود كه گل دوم را با ضربه سر شكوردان موستافي ساخت. در ضمن آمار نمايش اوزيل مقابل سيتي نشان مي‌دهند كه او بخشي از راه‌حل براي آرسنال است، نه مشكل. در واقع اين آمار ثابت مي‌كنند چيزي كه فكر مي‌كنيم ديده‌ايم آن چيزي نيست كه دقيقا در زمين اتفاق افتاده است.
اوزيل مقابل سيتي 71/10 كيلومتر دويد و 67 استارت سريع زد. از اين دو نظر او بين سه بازيكن برتر آرسنال قرار مي‌گيرد. اوزيل مثل هميشه از الكسيس سانچزي كه رفتارش بيش از همه بايد عجيب به نظر برسد بيشتر دويد؛ در ضمن او اصلا در جريان شكست مقابل ليورپول و وست بروم در جمع بازيكنان آرسنال نبود.
اما در نهايت اين چهره و رفتار اوزيل است كه او را بي‌شور و بي‌انگيزه به چشم مي‌آورد و اگر به همين شكل ادامه پيدا كند بدل به نمادي از وضعيت آرسنال مي‌شود، تيمي كه در شش بازي اخيرش در ليگ برتر تنها يك پيروزي داشته و با وجود تمام حرف‌هاي ونگر مبني بر ذهنيت و روحيه بالاي تيمش، شواهد راي بر حال و هوايي ديگر در اردوي توپچي‌ها مي‌دهند.
تيري آنري هم بعد از اين بازي به گل اول آرسنال اشاره كرد: «اونا اصلا يادشون رفت خوشحالي كنند.» اين انتقاد از سوي آنري البته اندكي عجيب به نظر مي‌رسد چون همين چند ماه پيش بود كه از خوشحالي بيش از حد اوليور ژيرو بعد از زدن گل تساوي مقابل پورتموث ايراد گرفته بود. اما در هر صورت منظور ستاره سابقه توپچي‌ها مشخص است: آرسنالي‌ها تمركز لازم را ندارند و فراموش كرده‌اند يك تيم برنده بايد چه انتظاراتي از خودش داشته باشد.
در اين شرايط بحراني اوزيل با تمام تجربه‌اي كه دارد بايد نقش رهبر را براي آرسنال بازي كند و با تيمش را به دوش بكشد، اتفاقي شاهدش نيستيم. پس در شرايطي كه او درخواست پول بيشتري از باشگاه دارد، بايد ارزش خودش را هم بيش از اين براي تيم به اثبات برساند.