يك توصيه به رييس‌جمهوري
علي شكوهي
دكتر روحاني راي آورد و دوباره رييس‌جمهور شد. از آنجا كه بسياري از حاميان ايشان معتقد به نقد دولت بوده و به تصحيح برخي رويه‌ها و سياست‌ها اصرار دارند، بايد انتظار داشت از اين پس طرح «مطالبات» بيش از اعلام «حمايت» متوجه دولت روحاني شود و اين غير از جريان منتقد و مخالف دولت است كه اساسا هيچ‌وقت مدافع دولت نبود و هميشه بر مطالبات مردم به خصوص در بعد اقتصادي و معيشتي دامن مي‌زد و از اين پس نيز بيش از گذشته براي ناكارآمد نشان دادن دولت روحاني تلاش خواهد كرد. البته مطالبات حاميان روحاني ماهيتا متفاوت است ولي به هر حال يك عنصر فشار بر دولت محسوب مي‌شود. با گذشت زمان اين فشارها بيشتر هم خواهد شد زيرا جريان اصلاح‌طلب اگر ببيند روحاني نتوانسته به وعده‌هاي خود عمل كند، به تدريج حساب خودش را از دولت جدا خواهد كرد تا در انتخابات رياست‌جمهوري دوره بعد قادر به بسيج نيروهايش باشد و به خاطر يك دولت احتمالا ناكارآمد، پايگاه اجتماعي خودش را از دست ندهد.
در اين نوشته بنده يك توصيه روشي را مطرح مي‌كنم و اصلا بر آن نيستم كه مطالباتي خاص را برجسته و در بوق كنم. اين توصيه روشي به گمانم به سود دولت تمام مي‌شود و مي‌تواند از جهاتي چند، موثر باشد.
در جريان تبليغات انتخابات رياست‌جمهوري، صدها ساعت فيلم و صوت و هزاران كلمه متن و سند از سوي مخالفان دولت توليد شد. اينها را بايد اسنادي مهم و مفيد براي دولت دانست به اين معنا كه با استفاده از آنها مي‌توان براي شناسايي نقاط ضعف دولت روحاني و افزايش كارآمدي آن اقدام كرد. مخالفان و منتقدان دولت براي حضور در اين رقابت، هزاران ساعت‌نفر كار كردند و از تيم‌هاي كارشناسانه اقتصادي و سياسي و فرهنگي تا اتاق‌هاي فكر و اتاق‌هاي جنگ رواني را تشكيل دادند. حاصل اين تلاش‌ها در دو محور زير قطعا براي دولت روحاني مفيد است:
اول- آنچه ماهيت برنامه‌اي دارد و فرض بر اين است كه نامزدهاي رقيب اگر پيروز مي‌شدند اقدام به اجراي آن مي‌كردند.
دوم- نقدهايي كه عليه دولت روحاني در حوزه‌هاي گوناگون مطرح شد و ابعاد وسيعي دارد و از فرهنگ تا سياست و از اقتصاد تا عملكرد مديران دولتي را شامل مي‌شود.
نخستين توصيه بنده به جناب روحاني اين است كه يك گروه كارشناسي توانمند تشكيل دهد تا همه پيشنهادها و طرح‌هاي قابل اجرا و برنامه‌هاي فكر شده رقباي انتخاباتي خود را مورد مطالعه و بررسي قرار دهند. اگر حاصل تلاش اين گروه كارشناسي اين شد كه آنان فاقد برنامه‌هاي جدي و قابل اجرا بودند و در اين زمينه هيچ كار قابل ارزشي انجام نشده است و تنها شعار جايگزين برنامه شده بود، همين را به مردم بگويند تا ماهيت سخنان منتقدان دولت برملا شود و دستان خالي آنان را همگان ببينند. طبعا اگر اين گروه كاري به اين جمع‌بندي برسد كه رقباي انتخاباتي دكتر روحاني در برخي از حوزه‌ها داراي برنامه هم هستند و مي‌توان از مطالعات آنان براي اداره كشور بهره برد، در آن صورت بايد از آن برنامه‌ها استفاده كرد و ضمن بستن دهان منتقدان، از برنامه‌هاي آماده آنان هم براي رسيدن به اهداف توسعه و ايجاد اشتغال و رسيدگي به محرومان استفاده كرد.
توصيه دوم بنده به بخش دوم فعاليت‌هايي كه رقباي انتخاباتي روحاني انجام دادند، مربوط است يعني به نقدهايي كه مخالفان عليه دولت مطرح كردند. اين نقدها هم بايد در همان كارگروه كارشناسي مورد بررسي قرار گيرند و اگر وارد بودند براي اصلاح روند امور از آن استفاده شود و اگر حرف‌هاي بي‌ربط بودند و نياز به پاسخ دارند بايد به تك‌تك آنها جواب داد و در فضاي عقلاني و دور از احساس بعد از انتخابات به همه جوانب آن پرداخت.
در فضاي رقابت انتخاباتي هدف كسب راي است و بسياري از اصول اخلاقي مورد توجه نيستند و مجال و فرصت بررسي دقيق اين نقدها و ميزان استحكام دروني آنها اصلا فراهم نمي‌شود. بعد از انتخابات اين فراغت و مجال براي همه ما وجود دارد لذا شايسته است دولت روحاني اين سنت درست را بنا كند و با تشكيل يك كارگروه متخصص و كارآمد، همه پيشنهادها و انتقادها و برنامه‌هاي رقباي انتخاباتي را به مثابه يك فرصت، مورد توجه قرار دهد و از آنها براي پيشبرد كار مردم بهره بگيرد. طبعا حق مردم است كه بدانند برنامه‌هاي رقيب قابليت اجرايي داشت يا نداشت. آنان بايد آگاهي‌هايي كه با سد هيجانات سياسي دوران رقابت انتخاباتي مواجه بودند، كسب كنند و پاسخ دولت به نقدهاي مخالفان را بشنوند. در فضاي بعد از انتخابات بهتر مي‌توان به ماهيت ادعاهاي موافق و مخالف توجه كرد و منطق و پشتوانه‌هاي كارشناسانه دو طرف را مورد سنجش قرار داد.