فعاليت‌هاي دانشجويي و صنفي را به رسميت بشناسيم
غلامرضا ظريفيان
استاد دانشگاه
در يك دوره‌اي به دليل سيطره كمي پذيرش دانشجو، فاصله سنگيني رخ داد بين امكانات رفاهي دانشجويان و ميزان نياز دانشجويان به امكانات رفاهي كه مهم‌ترين آن خوابگاه است و سياست‌هاي افزايش كمي دانشجو، يك فاصله جدي ايجاد كرد. البته با تلاشي هم كه در همين دوره صورت گرفت، اين فاصله تا حد زيادي كاهش پيدا كرد اما آن نسبت، نسبت سنگيني است و تا ترميم اين وضعيت، به نظر مي‌رسد كه هنوز فاصله داريم. اما در برخورد با دانشجو، به نظر مي‌رسد كه بايد ساز و كارهايي علاوه بر تقويت صندوق رفاه دانشجو، تقويت وام‌هاي دانشجويي و تقويت خوابگاه‌هاي خودگردان ايجاد شود و در عين حال، بايد شبكه مهمي در ارتباط با گسترش اين امكانات از طريق شهرداري‌ها هم فراهم شود.
در تمام كشورها هم اينگونه است كه بسياري از شركت‌ها، بخش خصوصي و افراد خير در عرصه تامين امكانات رفاهي دانشجويان فعال مي‌شوند كه در ايران هم چند سالي است اين اتفاق افتاده ولي حركتش كند است و درخور توجه نيست. علاوه بر اينها به نظر مي‌رسد در برخورد با مساله دانشجو كه مساله بسيار حساس، فني و ظريف و تخصصي است؛ بايد كارشناسان و مديراني تربيت كنيم كه محيط‌هاي دانشجويي را بشناسند و درخور اين نسل، به شكل علمي عمل كنند و نوع ارتباط با اين قشر را تمرين كنند. درعين حال، شبكه استفاده از خود دانشجوها براي كمك به مديريت‌هاي دانشگاه بايد فراهم شود كه دانشگاه‌ها هم در ساماندهي برخي فعاليت‌ها دخيل شوند. در اين ارتباط، اقداماتي از گذشته انجام شد كه متاسفانه در دولت قبل آسيب ديد و آن، شوراهاي صنفي هستند كه مي‌توانند به مديريت‌هاي دانشگاه كمك كرده و نوعي انطباق با محيط ايجاد كنند و نظارت داشته باشند. به نظر مي‌رسد ما علاوه بر اينكه بايد از طرق مختلف؛ بخش خصوصي و خيريه و دولت، بتوانيم فاصله سنگين بين پذيرش دانشجو و امكانات رفاهي را به شكلي پر كنيم، بايد تربيت كارشناسان فرهنگي و مديريت دانشجويي را هم ساماندهي كنيم، بايد ارتباط با فضاهايي كه از حساسيت بيشتري برخوردار است، با ظرافت‌هاي ويژه صورت بگيرد. حفظ كرامت و هويت اين نسل در فضاهاي دانشجويي بسيار مهم است و دانشجو هر چه در اينجا مي‌آموزد، فردا در محيط اشتغال خودش آن را به گونه‌اي به جامعه بازمي‌گرداند، پس نقش آموزش كارشناسان و مديران تخصصي مهم است.
علاوه بر اين شبكه‌هاي داوطلبانه فعاليت‌هاي دانشجويي مرتبط با خدمات دانشجويي مثل شوراهاي صنفي را هم بايد آموزش داد و تقويت كرد تا شاهد اين نوع مسائل نباشيم. هر چند من در بررسي‌هايي كه داشتم، در اين دوره بخشي از اين روابط اصلاح و ترميم شد و امكانات رفاهي تا حدودي افزايش پيدا كرد ولي فاصله‌ها زياد است و پاسخ به نياز نيروي تخصصي و تقويت شوراهاي صنفي، يك كار جدي است كه اگر رخ بدهد، مي‌توان گفت كه شرايط متعادل‌تري را در فضاي دانشجويي خواهيم داشت. با نگاهي كه دولت تدبير دارد و با ويژگي‌هاي خاص مديريت فرهنگي و دانشجويي وزارت علوم در دولت يازدهم كه اميدواريم در دوره بعد هم تقويت شود، فكر مي‌كنم بايد فعاليت‌هاي دانشجويي را در عرصه‌هاي مختلف؛ فرهنگي، اجتماعي، سياسي، علمي و همچنين فعاليت‌هاي داوطلبانه دانشجو را به عنوان يك فرصت طلايي در نظر بگيريم. به رسميت شناختن فعاليت‌هاي دانشجويي در عرصه‌هاي مختلف، به خصوص شوراهاي صنفي؛ با كاهش اعتراضات و بهبود وضعيت دانشجوها و نظارت متعهدانه‌تر، نسبت مستقيم دارد.