كشت شقايق به همان سرنوشت كشت خشخاش گرفتار شد
ايسنا| رييس كميته مستقل مبارزه با مواد مخدر مجمع تشخيص مصلحت با بيان اينكه چندين سال گذشته كشت شقايق به همان سرنوشت كشت خشخاش گرفتار شد و اگر اطلاعات امروز را داشتيم، آن را متوقف نمي‌كرديم، گفت: «اگر موفق مي‌شديم شايد تغيير الگوي مصرف اتفاق مي‌افتاد و 7000 معتاد به مواد صنعتي كه در سال 84 داشتيم، در سال 92 به 335 هزار نفر نمي‌رسيد.»
علي هاشمي در نشست بررسي ابعاد توزيع مواد مخدر دولتي كه در وزارت رفاه برگزار شد، گفت: «با الحاقيه‌اي در سال 83 كشت شقايق مطرح شد و توليد، صدور و مصرف مواد مخدر براي مصارف پزشكي و تحقيقاتي با مجوز وزارت بهداشت از شمول قانون مستثني شد. اين الحاقيه حتي براي مصرف هرويين در راه پزشكي باز گذاشته شده است. در الحاقيه سال 89 مطرح شد كه كشت شقايق براي مصارف دارويي و تامين داروهاي مورد نياز بلامانع است و در بند 57 برنامه ششم نيز مبارزه همه‌جانبه با مصرف موادمخدر، روانگردان‌ها و مديريت مصرف آمده است و به تدريج از مبارزه به سمت مديريت مصرف مواد مي‌رويم.
در مصوبه سال 83 كشت خشخاش را براي توليد داروهاي ارزان داشتيم و اگر اتفاق مي‌افتاد مورفين از آن به دست مي‌آمد. در سال 59 شوراي عالي انقلاب اين موضوع را معدوم كرد، در حالي كه آن موقع افغانستان 270 تن توليد خشخاش داشت، اما اكنون به 6000 تن رسيده است. ما با دست خود قرارداد بين‌المللي را پاره كرديم و بازار را به دست مافياي بين‌المللي داديم و شك ندارم با هدايت مافياي مصرف مواد مخدر، اين اتفاق افتاده است.
كشت شقايق هم به همان سرنوشت كشت خشخاش گرفتار شد و اگر اطلاعات امروز را داشتيم، آن را متوقف نمي‌كرديم. امروز وزارت امور خارجه در بررسي‌هاي اخير به دنبال تجديد موافقتنامه براي كشت شقايق است، اما مدعي شده كه هنوز نتوانسته آن را بگيرد.»
عباسي؛ مديركل درمان و حمايت‌هاي اجتماعي ستاد مبارزه با مواد مخدر هم در اين نشست گفت: «بدون تعارف بايد بگوييم اكنون سيستم ما توان اجراي طرح توزيع مواد مخدر دولتي را با اين ابعاد ندارد. سيستم ما در كنترل مواد موفق نبوده و از سوي ديگر اكنون مصرف مواد از ترياك تغيير كرده است. اگر قانون مي‌گذاريم بايد ابتدا مشخص كنيم قانون براي چه كسي مفيد است، براي قاچاقچي يا معتاد يا سيستم درماني؟ هدف از اين كار چيست؟ نبايد واقعيت‌ها را ناديده گرفت و حتما بايد به سوالاتي كه در اين خصوص مطرح است پاسخ
داده شود.»
هومان نارنجي‌ها؛ پژوهشگر حوزه اعتياد نيز در اين نشست گفت: «قطع شدن دست قاچاقچي آرزوي ما است. توزيع متادون هم در راستاي تحقق آرزوي درمان اعتياد بود كه نتيجه آن را ديديم. چرا براي جمعيت زير سه درصدي اعتياد قرار است جمعيت 50 ميليوني را در معرض خطر و ريسك قرار دهيم؟ تصور مي‌كنم هنوز بين مردم و حتي برخي سياستگذاران ما تصور مثبت نسبت به اعتياد وجود دارد و فكر مي‌كنند مصرف ترياك در سن بالاي 60 سال خوب است. سال 84 به خاطر شوك تزريقي ديكلوفناك، ترامادول جايگزين شد، اما هنوز با تبعات ترامادول روبه‌روييم و اورژانس‌هاي كشور با تشنج ترامادول مواجهند.
با وجود آنكه پس از 10 سال ترامادول را جمع كردند، اما هنوز بازار آن وجود دارد و ترامادول ورقي 1500 توماني با قيمت 5000 تومان از پاكستان مي‌آيد. مطمئن باشيد قاچاقچي‌ها از ما زرنگ‌ترند و اگر با قيمت 2000 تومان مواد را عرضه كنيم قاچاقچي مواد را 1600 تومان مي‌فروشد. آيا سيستم كارآمدي براي مديريت هزينه و قيمت مواد داريم؟ اوردوز متادون دارد نوجوانان و جوانان ما را از بين مي‌برد، مگر توانستيم متادون را مديريت
كنيم؟»