نسل‌كشي در ميانمار نتيجه بي‌عملي دولت‌هاي مسلمان!
محمد كاظمي
نماينده مجلس
در حالي كه تاكنون بيش از 270 هزار نفر از مسلمانان ميانمار آواره شده‌اند و در خشونت‌هاي نژادپرستانه و مذهبي 1000 نفر از آنها كشته يا سوزانده شده‌اند و در اين ميان زنان و كودكان بزرگ‌ترين قربانيان اين فاجعه انساني بوده‌اند، جهان اسلام دست روي دست گذاشته است و «تقريبا هيچ» كار موثري انجام نداده است! مطالعه وضع مسلمانان مظلوم روهينگيا انسان را متحير مي‌كند كه كدام ملت و اقليت در جهان يافت مي‌شود كه تا اين حد بي‌پناه و بي‌صاحب باشند و عده‌اي افراطي مفلوك بتوانند جناياتي تا اين حد از سبعيت را نسبت به آنها روا دارند؟
رژيم ميانمار از صدور كارت هويت براي مسلمانان امتناع مي‌كند و به همين خاطر اين مردم نمي‌توانند در داخل كشور تردد كنند. علاوه بر آن، دولت براي مسلمانان گذرنامه صادر نمي‌كند و لذا آنها از مسافرت‌هاي خارجي محروم هستند؛ اجازه سفر ندارند و اگر بخواهند از يك روستا به روستاي ديگر بروند بايد مبلغي را به عنوان ماليات به دولت بپردازند، تحصيل در دانشگاه‌ها براي مسلمانان ممنوع است؛ آنها نمي‌توانند در ادارات دولتي استخدام شوند، بدون كسب مجوز نمي‌توانند ازدواج كنند و براي گرفتن اين مجوز هم بايد ماليات بدهند و پس از ازدواج نيز نمي‌توانند بيش از دو فرزند داشته باشند، آنها اغلب براي بيگاري (كار اجباري) برده مي‌شوند و از آنها به زور اخاذي مي‌شود، خدمات عمومي مثل خدمات بهداشتي و آموزش و پرورش از مسلمانان روهينگيا دريغ مي‌شود و بي‌سوادي در ميان آنها تا ۸۰ درصد است و در واقع، هيچ نهادي وجود ندارد كه مشابه دولت آنها را سرپرستي كند، اين مسلمانان حق مالكيت بر زمين را نيز ندارند. اگر مسلماني در ميانمار قصد داير كردن فروشگاهي را داشته باشد بايد با يك بودايي شريك شود، فرد بودايي در اين شراكت هيچ سهمي را نمي‌پردازد اما از سود حاصل از اين فروشگاه بهره‌مند مي‌شود. بنابر گزارش نشريه انگليسى «ساندى تايمز» نظاميان مردم مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار مي‌دهند، به زنان در جلوي چشم ديگران تجاوز مي‌كنند و هر كسي را كه دل‌شان مي‌خواهد به قتل مي‌رسانند. آنها اگر با قايق به بنگلادش فرار كنند، پذيرفته نمي‌شوند چون دولت داكا مي‌گويد گنجايش پذيرش بيش از ۳۰۰ هزار آواره ميانماري را ندارد. اگر به تايلند بگريزند، به دريا برگردانده مي‌شوند تا بر اثر گرسنگي و تشنگي بميرند يا امواج اقيانوس آنها را ببلعد.
به همين خاطر، در سرزمين مادري خود مي‌مانند و منتظر مرگ مي‌نشينند! آري اين فجايع جلوي چشم جهانيان و از آن بدتر در برابر ديدگان يك ميليارد و نيم مسلمان در حال انجام است و هنوز آبي از آب تكان نخورده است و نظاميان و بوداييان ميانماري بدون كوچك‌ترين مزاحمتي در حال انجام ماموريت خود يعني اخراج يا نابودي 800 هزار مسلمان از 6 ميليون مسلماني كه دولت اين كشور آنها را خارجي مي‌داند! هستند.
راستي چرا مسلمانان جهان نمي‌خواهند يا نمي‌توانند به فرياد همكيشان خود در ميانمار برسند؟ نزديك 3ميليون حاجي در مكه و مدينه درحال انجام مناسك خود هستند در حالي كه مي‌دانند برادران و خواهران‌شان بدترين مصيبت‌ها را مي‌بينند. ميانمار كه اسراييل نيست و پشتيباني جدي و همه‌جانبه غرب را ندارد، آنجا كه سوريه و عراق و بحرين و افغانستان نيست كه دولت‌هاي مسلمان پيرامون‌شان اختلاف داشته باشند، ميانمار يك كشور عقب افتاده و منزوي است و اقتصاد و موقعيت سياسي جهاني ندارد كه سياستمداران مسلمان خوف كنند و از پنجه افكندن در پنجه‌اش دريغ ورزند. برادر عزيزم آقاي مطهري به‌درستي خواستار اقدام نظامي كشورهاي مسلمان عليه دولت ميانمار شده است ولي سوگمندانه بايد بگوييم اقدام نظامي جاي خود؛ هنوز از سوي كشورهاي مسلمان يك موضع سياسي واحد و مقتدرانه اعلام نشده است، سفارت‌هاي اين كشور را تعطيل نكرده‌اند و ترسي در دل نظاميان بي‌رحم آن كشور ايجاد نكرده‌اند! خانم سوچي كه جايزه حصر در خانه را از سوي آكادمي صلح نوبل برد اعتنايي به 57 كشور مسلمان ندارد و در عوض در حال دلبري از نظاميان و بوداييان است و وقيحانه بر مسلمان‌سوزي در كشورش نام مبارزه با تروريسم نهاده است! چرا تعارف كنيم؟ چرا با صراحت نگوييم كه وضع مسلمانان امروز ميانمار معياري براي شناخت وضعيت كشورهاي مسلمان جهان است. فجايعي كه آنجا رخ داده و مي‌دهد نتيجه بي‌عملي، انفعال، بدبختي، خودخواهي، جهالت و عقب‌افتادگي اكثر دولت‌هاي مسلمان است و چه‌بسا ديگران تحريك شوند كه خرده‌حساب‌هاي‌شان با اقليت مسلمان كشور خود را صاف كنند، چرا كه دريافته‌اند از اين همه مسلمان و دولت و ثروت و كثرت جمعيت، آبي گرم نمي‌شود. آري تا روزي نرسد كه مسلمانان به خود آيند و از خودخواهي و خودمحوري به در آيند و جهالت را به كناري نهند و دردها و زخم‌هاي تاريخي خود را چاره اساسي نكنند، همچنان در به همين پاشنه خواهد چرخيد و آرزوهاي مصلحان بزرگي چون سيدجمال‌الدين اسدآبادي، اقبال لاهوري، دكتر علي شريعتي و شيخ محمد عبده براي بيداري و آگاهي و عمل همه‌جانبه مسلمانان در حد خيال باقي خواهد ماند.