اقتضاي فضاي آزاد همين است

انتقاد مسوولان نظام، از جمله روساي قوا نسبت به عملكرد و شيوه اداره نهادهاي زيرمجموعه خود، موضوعي نيست كه بتوان به آن خرده گرفت. اساسا نگارنده در بحث نقادي روساي قوا و حتي طرح آن در فضاي عمومي جامعه مشكل جدي نمي‌بينم تا به مسائلي كه طي چند وقت اخير صورت گرفته و بحث‌هايي كه مطرح شده، معترض شوم. اقتضاي فضاي آزاد همين است. همانطور كه افراد عادي ممكن است نقدي را راجع به عملكرد مسوولان داشته باشند، خود مسوولان هم ممكن است نسبت به يكديگر نقدي داشته و آن را در سطح وسيعي مطرح كنند. اين امر را برخلاف خيلي‌ها آنقدر منفي نمي‌بينم چون واقعا بر اين واقعيت اعتقاد كامل دارم كه مردم آنقدر به بلوغ سياسي رسيده‌اند كه ما را نگران نتايج اين انتقادات صريح روساي قوا عليه يكديگر نكنند. اما در اين راستا چند نكته وجود دارد كه بايد به آن توجه شود و با رعايت آن است كه مشكلي در عمومي كردن نقدها از سوي مقامات رسمي كشور به وجود نخواهد آمد. نخست اينكه: نقد روساي قوا از عملكرد يكديگر نبايد تبديل به يك قاعده و اصل شود. يعني اينگونه نباشد كه اين اتفاقات به شكلي پيش رود كه مردم هر زمان كه راديو يا تلويزيون را روشن مي‌كنند يا به شبكه‌هاي اجتماعي نگاهي مي‌اندازند يا روزنامه مي‌خوانند، ببينند كه مسوولان به‌جاي اينكه عزم خود را براي حل مسائل و مشكلات كشور جزم كنند، وقت‌شان را عمدتا صرف اين كرده‌اند كه عليه يكديگر انتقاداتي را مطرح كنند. دوم اينكه: طبيعتا بايد اين مساله با رعايت شؤون اخلاقي انجام شود. به هرحال مردم ادبياتي كه از يك مقام عاليرتبه انتظار دارند، ادبياتي فاخر است. اگر بنا باشد با كلماتي كه رنگ متانت در آن نيست صحبت كنند، اول از همه شخصيت خود را زير سوال مي‌برند. سوم اينكه: در بسياري از اين موارد اگر نيازي به نقد وجود دارد، اولي است كه از سوي افرادي كه به عنوان سخنگويان اين قوا مشغول به كار هستند، مطرح شود و مسوولان عاليرتبه و به ويژه روساي قوا خود را وارد اينگونه جدال‌هاي لفظي نكنند. به هر حال با در نظر گرفتن اين نكات بر هيچ مسوولي به دليل نقد بر عملكرد بخشي ديگر از حاكميت و طرح آن در رسانه‌ها، في‌نفسه اشكال جدي وارد نيست. اما، در مواردي هم مشاهده مي‌شود كه از اصولي كه در بالا ذكر شده، عدول مي‌شود كه بايد تلاش كرد تا اين اتفاق رخ ندهد. البته نبايد از اين واقعيت هم بگذريم كه مواردي هم بوده كه مورد رعايت مسوولان واقع شده و خيلي مودبانه نقدهايي را هم نسبت به يكديگر مطرح كرده‌اند. حال آنچه بايد مورد اطمينان همه ما در اين فضاي شكل گرفته قرار بگيرد اين است كه مردم بعد از قريب به 40 سال كه جريان انقلاب و جمهوري اسلامي ايران را تجربه كرده‌اند به بلوغ سياسي براي درك اين رفتارها رسيده‌اند. مسوولان مي‌توانند نقد كنند و تمايل هم دارند نقدهاي خود را به اطلاع مردم برسانند. البته از سوي ديگر مسوولان ما هم نبايد فراموش كنند كه اگر اصول لازم براي شكل دادن فضاي نقد را رعايت نكنند، مي‌توانند فضا را متشنج كرده و مردم را به اين نتيجه برسانند كه مقامات عالي نظام به جاي تلاش در جهت حل مشكلات، درگير مسائل حاشيه‌اي و انتقام‌گيري از يكديگر شده‌اند.