تاسف براي موگابه!
او انساني خودشيفته بود كه قرباني اين ويژگي خود شد و به دليل همين خصلت، فاقد شجاعت مصالحه و سازش بود و تا پايان از طريق اعمال قدرت و زور يا اسلحه هدف خود را پيش برد.
در وجه ساختاري شايد بتوان به شيوه مبارزه دو كشور استناد كرد. آفريقاي جنوبي در نهايت از طريق گفت‌وگو و سازش ماندلا با رهبران نژادپرست به تفاهم رسيدند و حكومت نژادپرست جاي خود را به حكومت اكثريت سياهان داد و دو نژاد در كنار يكديگر زندگي كردند و بحثي از انتقام و خشم نيز به ميان نيامد. در حالي كه موگابه در زيمبابوه به صورت مسلحانه با حذف سفيدها از قدرت پيروز شد و در ادامه نيز اراضي تحت تصرف آنان را مصادره كرد (فارغ از درست يا نادرست بودن اين اقدام) و در نهايت در اين كشور، خشم و انتقام بر سازش و تفاهم غلبه كرد.
اين تفاوت اثرات گوناگون و متضادي را بر ساختار سياسي دو كشور برجا گذاشت. شايد بخشي از اين تفاوت نيز در ماهيت دو رژيم پيشين و نژادپرست بود. در هر حال اين حد از تفاوت در رفتار و سرنوشت دو مبارز و انقلابي در يك مقطع زماني و با شرايط به نسبت مشابه، درس‌آموز است.