نسبت مطبوعات ايران با آزادي
آزادي مطبوعات به عنوان ركن چهارم دموكراسي يكي از مولفه‌هاي توسعه‌يافتگي در سطح جهان است و گزارش سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز نشان مي‌دهد كه مطبوعات ايران همچون سال قبل در رتبه 164 در ميان 180 كشور جهان است .اين رتبه نشان مي دهد ايران نسبت به مصوبه يونسكو در 1993 و قطعنامه «ارتقاي آزادي مطبوعات در دنيا» -1991- وضعيت خوبي ندارد؛ اين در حالي است كه اصل 24 قانون اساسي ايران به اين موضوع توجه دارد و بر اساس آن «مطبوعات در نشر مطالب و بيان عقايد آزادند مگر در نشرمطالب مخالف عفت عمومي و اهانت به شعائر و مقدسات ديني و افترا و تعرض به شرف و حيثيت اشخاص و نشر اكاذيب و ترويج فساد، جرايم مطبوعاتي و كيفيت و رسيدگي و مجازات آنها را قانون معين مي‌كند.» در همين راستا انجمن دفاع از آزادي مطبوعات طي بيانيه‌اي به مناسبت روز جهاني آزادي مطبوعات با اشاره به اينكه «فضاي رسانه‌اي كشور به مسيري يك طرفه تبديل شده كه از يك سو تزريق يأس و نااميدي مي‌كند و از سوي ديگر به تبليغات مستقيم و جانبدارانه مي‌پردازد به گونه‌اي كه باعث تشديد دلزدگي مردم مي‌شود» آورده است: «بر اين مشكلات، مسائل مالي و زيان توليد نشريات مكتوب را اضافه كنيد كه خود موجبي براي تعطيلي ناگزير بنگاه‌هاي مطبوعاتي شده و مي‌شود.» در بخش ديگري از اين بيانيه افزوده است: «در غياب مطبوعات آزاد سوءاستفاده‌هاي اقتصادي، اختلاس، رشوه‌خواري و فساد به نحو نگران‌كننده‌اي در جامعه گسترش يافته است.» بر اساس اين بيانيه « انجمن دفاع از آزادي مطبوعات معتقد است اگر ارزش ذاتي آزادي بيان و مطبوعات و رسانه‌ها و حمايت از گردش آزاد اطلاعات به يك باور و رويه در مسوولان تبديل شود، بي‌ترديد زمينه براي رشد و شكوفايي استعدادهاي نو و مبارزه با مفاسد اقتصادي و اجتماعي به نحو موثر فراهم مي‌شود.»