اصول بلاغت بيهقي
بلاغت ساختارهاي نحوي بخشي از دانش بلاغت است كه نظريه آن را براي نخستين‌بار عبدالقاهر جرجاني، بلاغي شهري قرن پنجم طرح كرد و اكنون به نظريه، نحو، ظرفيت ناشناخته‌اي در خلق معنا دارد كه عموما از آن غافليم. نويسنده «بلاغت ساختارهاي نحوي در بلاغت تاريخ بيهقي» مي‌كوشد با اتكا بر نحو زبان فارسي در يكي از شاهكارهاي نثر فارسي، ساختارهاي مبلغ معنا را در اين زبان بازشناسد تا بعدها در كنار پژوهش‌هاي همانند، بدنه استواري براي دانش معنايي در زبان فارسي فراهم آيد.
آن شاهكار نثر كه در اين كتاب كاويده مي‌شود، تاريخ بيهقي است. تاريخ بيهقي عهده‌دار بيان واقعيت است و بدين سبب از بسياري از ابزارهاي زيبايي آفريني در شعر بي‌بهره مانده است. نه اهرم وزن و قافيه را دارد و نه جادوي خيال و وهم را. در عوض ويژگي‌هاي تركيب و تنوعات ساخت نحوي، يكي از ظرفيت‌هاي نثر بيهقي براي تاثير‌گذاري است.
با مبنا قرار دادن نظريه عبدالقاهر جرجاني درباره نحو و زيبايي‌شناسي و سپس با بهره‌گيري از ابزارهاي تكميلي آن در زبان‌شناسي مدرن و نيز در نظر گرفتن قابليت‌هاي خاص زبان بيهقي مي‌توان چارچوب مناسبي براي بررسي بلاغت ساختارهاي نحوي در تاريخ بيهقي به دست آورد.
«بلاغت ساختارهاي نحوي در بلاغت تاريخ بيهقي» نوشته ليلا سيد قاسم است كه به تازگي توسط انتشارات «هرمس» منتشر شده است. اين كتاب برنده چهارمين دوره جايزه دكتر فتح‌الله مجتبايي است.