فاطمه قصه نتانياهو «عق» مي‌زند نه كف
محمدعلي ابطحي
به پير و پيغمبر، طنزنويسي و طنازي و طنزگويي يك رشته است. كلي طنزنويسان عالم فكر مي‌كنند، درس مي‌خوانند، تمرين مي‌كنند تا طنزنويس مي‌شوند. تازه همه اينها را هم كه داشته باشند وقتي طنزنويس مي‌شوند كه درون و ذات‌شان هم مهرباني و شيريني و لبخند را باور داشته باشند. حس خودطنازانگاري وقتي خيلي عجيب مي‌شود كه رهبران كشورها هم فكر كنند بامزه‌اند. حالا در بين رهبران دنيا، نتانياهو كه خشن‌ترين و پر كشتار‌ترين كشور دنيا را رهبري مي‌كند، مدت‌هاست تصميم گرفته است براي مردم ايران بامزگي كند و متفاوت حرف بزند.
اصلا اگر همه خشونت‌هاي بي‌رحمانه‌اي كه عليه مردم خودش و فلسطينيان را فاكتور بگيريم، تنها كسي است كه با افتخار مي‌گويد عامل تحريم‌ها عليه مردم ايران است. تحريم‌هايي كه همه كارشناسان مي‌گويند دودش مستقيما به چشم مردم ايران مي‌رود نه حكومت. اين آقاهه قصه‌گو و دلسوز مردم ايران! يك‌بار دلش سوخت كه جوانان ايراني شلوار جين نمي‌توانند بپوشند. دفعه ديگر در سازمان ملل كلي نقاشي اتمي ايران را زير بغل زد. وقتي بحران آب پيش آمد يك ليوان آب روي تريبون گذاشت و با مردم ايران همدردي كرد. اخيرا داستاني مينيمال برايش نوشته‌اند كه فاطمه‌نامي مي‌خواهد هر كاري بكند، به مشكل برمي‌خورد. آب ندارد، اسم مدرسه‌ها و پارك‌ها را مي‌آورد، مي‌گويد فاطمه مي‌خواهد كيك يزدي بخرد، ساختمانش آتش گرفته، هوا بد است. خلاصه خواسته است دنيا به فاطمه داستان نتانياهو كمك كنند. گويا مردم ايران بيكاره‌هاي قهوه‌خانه‌هاي عربي هستند كه لم مي‌دهند و زنان براي‌شان قر كمر مي‌دهند و يكي هم رمالي مي‌كند.
قديم تر‌ها كه دنيا به اين افتضاحي نبود، رهبران دنيا كه بماند، حتي راديو تلويزيون‌هاي رسمي كشورها يا خبرگزاري‌هاي رسمي در همه جاي دنيا آنقدر كارشناس داشتند كه از رسانه‌هاي رسمي‌شان خبر ناموثق نقل نكنند. تازه باز هم خبرهاي آنان را وقتي يك رهبري مي‌خواست نقل كند، كلي فيلتر جديد داشت.
واقعا دنياي مسخره‌اي شده است. رهبر جنايتكار‌ترين كشور تاريخ براي فاطمه در ايران پيام مي‌دهد كه كمكش كنند كيك يزدي بخورد. آقاي نتانياهو، مردم ايران را چه فرض كرده كه قصه‌گوشان شده است. ايراني‌ها اين قدربزرگ هستند كه خودشان در ايران مشكلات‌شان را بفهمند و با صريح‌ترين لهجه‌ها با مسوولان‌شان در ميان بگذارند. حتي به خيابان‌ها بيايند و با خشونت خواسته‌هاشان را مطالبه كنند. ولي اگر يك سوال از مسوول ميز وزارت خارجه خودش مي‌كرد مي‌فهميد كه بزرگ‌ترين توهين به مردم ايران دخالت خارجي است. آن هم دخالت و قصه‌گويي جنايتكاري مثل نتانياهو. حتما اگر از سيستم كارشناسي خود اسراييل مي‌پرسيد همه‌شان به نتانياهو مي‌گفتند: تمام فاطمه‌هاي ايران از حرف‌هاي نتانياهو فقط عق مي‌زنند نه كف.