وفاق حداقلي ميان گروه‌ها
محمد صادق‌الحسيني
در حال حاظر انسجام سياسي در وضعيت بدي قرار دارد. اختلاف ميان گروه‌هاي سياسي و تضاد منافع آنچنان زياد شده كه عملا بسياري از مردم از تعامل سازنده ميان گروه‌ها نااميد شده‌اند. البته اين اختلاف به ايران محدود نمي‌شود در امريكا، ايتاليا، فرانسه اين شرايط وجود دارد. اما براي كشوري كه در حال توسعه است و در شرايط تحريم قرار گرفته پايين بودن انسجام خطرناك است و نبايد ادامه پيدا كند. شايد در مورد مسائل اقتصادي بتوان وفاقي ميان اقتصاددانان گروه‌هاي مختلف سياسي ايجاد كرد. يكي از اينها حوزه يارانه‌ها، ارز، حمايت كارآمد از طبقات فرودست است كه مي‌توان روي آنها وفاق حداقلي ايجاد كرد. در اين ميان بايد افراد تاثيرگذار در حوزه‌هاي اقتصادي با يكديگر گفت‌وگو كنند و نظرات خود را به يكديگر نزديك كنند. اما بايد توجه داشت كه نمي‌توان توافق همه را در خصوص يك موضوع يا راه‌حل جذب كرد. به هر حال كشور واجد ساز و كار اجرايي است. تشكيل دولت بر اين اساس است كه بتواند يك ديدگاه اقتصادي كه گمان مي‌كند درست است را اجرا كند. در شرايطي كه دولت نمي‌تواند تصميم‌سازي كند اين فرآيند پيچيده خواهد شد. دولتي كه بر سر كار مي‌آيد بايد ديدگاه‌هاي اقتصادي روشني داشته باشد و به اطلاع مردم رسيده باشد و پس از آن اين سياست‌ها را اجرايي كند. در اين ميان كاركرد رسانه‌ها مشخص است. رسانه‌ها مي‌توانند با اتخاذ خط خبري اين موضوع را دنبال كنند اما نبايد انتظارات از رسانه‌ها را بالا برد، نبايد فرآيند اجرايي اين توافقات توسط رسانه‌ها صورت گيرد.