احتمال امكان توافق روي برنامه‌ها
غلامرضا مصباحي‌مقدم
بي‌شك براي عبور از مشكلات بايد به يك وفاق و همدلي برسيم. به اعتقاد من شايد در گروه‌هاي سياسي مي‌توان تفاوق در يك ايده را زودتر به نتيجه رساند تا گروه‌هاي اقتصادي؛ زيرا اگر مرادمان كارشناسان و صاحبنظران باشد؛ در مسائل اقتصادي اختلافات عميقي دارند و نگاه‌شان كاملا متفاوت است. برخي از منظر انديشه اقتصادي تابع تفكرات نئوكلاسيك هستند و همان تفكراتي كه اتفاقا در 4 دهه اخير به طور تقريبي حاكم بوده است؛ و به طور عمده منتقدان خارج از گود انديشه نئوكلاسيكي هستند. در اين ميان نيز طيف‌هاي متفاوتي وجود دارند، طيفي از نهادگرايان هستند كه منتقد نئوكلاسيك‌ها هستند و طيف ديگر هم هستند كه به طور عمده انديشه اقتصادي آنها معطوف به بومي‌سازي و حل مشكلات داخلي است. اين دو گروه به اعتقاد من به يكديگر نزديك‌تر هستند و من گاهي مواضع‌شان را به يكديگر نزديك‌تر مي‌بينم. بر اين اساس احتمال توافق ميان نئوكلاسيك‌ها و اين دو گروه دشوار‌تر است. آنچه مشخص است نمي‌توان انتظار داشت با وجود اختلافات نظري و فكري موجود در خصوص تمامي ديدگاه‌ها به توافق رسيد اما در صورت طرح يك مساله و ارايه برنامه‌هاي عملياتي مي‌تواند نزديكي و همگرايي بيشتر فراهم و بر اين اساس احتمال فكر كردن و گفت‌وگو كردن در خصوص برنامه مي‌تواند محقق شود. به طور قطع نشست مشترك و ارايه برنامه يك ضرورت است. در صورت ارايه برنامه مي‌توان اشتراكات را استخراج كرد. در نتيجه اين تصميمات به ويژه نسبت به شرايط حال كشور يعني در وضعيت تحريم، كمبود منابع اقتصادي، بي‌ثباتي قيمت‌ها و ارز يك ضرورت محسوب مي‌شود.