تدبيرش با مسوولان
توليد نفت شيل را حتي در محدوده قيمتي ٣٠ دلار ادامه دهند. اداره اطلاعات انرژي امريكا، پيش‌بيني كرده است كه صادرات نفت خام امريكا، سال آينده ميلادي (٢٠٢٠) به روزانه حدود ٥ ميليون بشكه در روز مي‌رسد. امريكا مي‌خواهد در سال ٢٠٢٤، صادرات نفتش را (به ويژه از منطقه تگزاس) به بيش از 5.8 ميليون بشكه در روز (تا ٩ ميليون بشكه) برساند و پس از عربستان در رده دوم بزرگ‌ترين صادركننده نفت جهان قرار گيرد.
٤- حالا نوبت سهم كسب بازار است. آن هم در اوضاع اقتصادي نه چندان مناسب جهاني. پس «تحريم» مي‌تواند گزينه‌اي موثر براي محدود كردن سهم بازار ديگر توليدكنندگان و صادركنندگان بزرگ جهان و باز كردن جا براي نفت خام امريكا باشد! (فارغ از انواع نفت خام‌ها). با تحريم نفتي بزرگ‌ترين دارنده ذخاير نفتي دنيا (ونزوئلا) و دومين توليدكننده اوپك قبل از تحريم‌ها (ايران)، بازارهاي خوبي براي شركت‌هاي نفتي امريكا باز مي‌شود. اين، يكي از پشت پرده‌هاي تحريم‌هاي نفتي ايران و ونزوئلاست. هر چند طبيعتا اهداف سياسي ديگري هم براي تحريم‌ها تعريف كرده‌اند.
٥- با نگاه كلان‌نگر، تحريم‌هاي روسيه هم مي‌تواند به سياست نفتي كسب بازار امريكا كمك كند. حتي راه انداختن جنگ تجاري بزرگ با چين و بعد نشستن پشت ميز مذاكره و ملزم كردن اين كشور به ايجاد تعادل در تراز تجاري و نهايتا خريد نفت چين از امريكا از همين منظر قابل بررسي است. چين دومين اقتصاد بزرگ دنياست.
تا پنج سال ديگر صادرات نفت ايالات متحده به اوج خود مي‌رسد. شايد براي فتح بازارهاي مختلف نفتي از جمله در چين، كره جنوبي و اروپا توسط امريكا، آنها ترجيح بدهند تا آن روز بحران ونزوئلا و تحريم نفتي ايران ادامه داشته باشد. ايضا ادامه حضور جمهوري‌خواهان نفتي در نظام سياسي ايالات متحده. اگرچه بازار نفت صحنه‌گردان‌هاي زيادي دارد و تعاملات بين‌المللي نيز پيچيده است. با چنين تحليل‌هايي لازم است كه هم مسوولان نفتي و هم برنامه‌ريزان كلان سياست خارجي كشور تحولات را جدي بگيرند و با تاكيد بر حفظ ارزش منابع ملي و سرمايه‌هاي آتي ايران، تمهيدات لازم دورانديشانه‌اي اتخاذ كنند.