همه ما، آرزوي شهر و كشوري منظم و مرتب و زيبا داريم، ولي عده كثيري از همين آرزومندان قدم از قدم براي رسيدن به اين هدف بر نمي‌دارند!
به نظر عجيب مي‌آيد، ولي سال‌هاست كه نشسته‌ايم و سخت‌ترين انتقادها را از يكديگر مي‌كنيم:
از رانندگي، از «فرهنگ آپارتمان‌نشيني»، از «سلوك و رفتار متمدنانه» همديگر، اما كاري نمي‌كنيم. منتظريم تا دستي از غيب برون آيد كاري بكند!
حتما شما هم تجربه كرده‌ايد، راننده تاكسي يا مسافربر شخصي كه به رانندگان ديگر به خاطر تخلف رانندگي تندي مي‌كند و خودش همان را بدتر و بيشتر مرتكب مي‌شود؛ «بگويش كه عيب كسان را مجوي/جز آن گه كه برتابي از عيب روي» (فردوسي).
اما غالبا عيب‌جويان و منتقدان سرسخت در عرصه رفتارهاي اجتماعي، آدم‌هايي كه هر روز با آنها برخورد داريم و مدام در حال غر زدن و شكايت كردن از احوال شهر و روستا و كشورشان هستند، دو گناه مرتكب مي‌شوند: اول عيب ديگران را مي‌بينند و عيب خود را نه، دوم با غر زدن و شكايت كردن و رفتار خشن، فضاي معنوي اطراف خودشان را هم زشت و تيره مي‌كنند. خلاف قاعده و قرار رفتار كردن چهره شهر را زشت مي‌كند.
شهري را تصور كنيد كه ظاهري مرتب و منظم دارد، خيابان‌ها و ساختمان‌ها و فضاي سبز و آنچه از بنا و تاسيسات هست همه را به قاعده دارد. مردم اين شهر اما، در رانندگي بي‌قاعده و بي‌اخلاق و خشن و بي‌نزاكت هستند، به هم رحم ندارند، براي دقيقه‌اي زودتر رسيدن يا جلوتر بودن، كارهايي مي‌كنند كه از شأن آدمي به دور است.
به روشني مي‌شود ديد كه آن شهر با همه زيبايي ظاهري، چيزي زشت و تنفربرانگيز در خود دارد. آن چيزي كه شهر و اجتماع را زيبا و دلپذير و خواستني و مثال‌زدني مي‌كند، «مهرباني» است.
اگر اهالي يك شهر، مهرباني با يكديگر را اصل اساسي خود قرار دهند، بقيه مشكلات حل مي‌شود. شهري كه مردمش بر قاعده و رعايت حق تقدم و مهرباني و حق همشهري‌گري و همسايگي با هم رفتار مي‌كنند، حتما زيبا و ديدني است.
شهر مردم مهربان، پاكيزه و زيبا و به دور از آلودگي و پر از آرامش و نشاط است. ترديدي در اين نيست.
همه اين سال‌ها كوشيده‌ايم كه فضاي شهر و تاسيسات عمومي را مهربان كنيم تا مردم با يكديگر مهربان شوند، اما حداقل در ترافيك شهرها و رفتارها و آداب شهرنشيني و مراعات حق همسايه و محله موفق نشده‌ايم.
به نظر مي‌آيد كه بايد كار را از سر ديگرش، همه با هم شروع كنيم، يعني اول با هم مهربان باشيم. به ويژه در رفتارهاي شهري، سعه صدر و آرامش و صبر از خود نشان بدهيم.
حالا عده‌اي از همشهري‌هاي تهراني با كمك شهرداري قلب تاريخي تهران آمده‌اند و مي‌خواهند به خودشان و به همه ما يادآوري كنند كه با هم مهربان باشيم.
آنها قرار گذاشته‌اند كه با هم در مسير بافت تاريخي تهران بدوند، آشغال‌هاي سر راه‌شان را از زمين جمع‌آوري كنند، به هم لبخند بزنند و تمرين مهربان بودن كنند.
پيوستن به آنها در اين مسير يعني همراه شدن با مهربان‌تر كردن شهر و كشورمان، براي آنكه خود كمر همت ببنديم و پاي در راه بگذاريم و عزم كنيم تا آنچه ناملايمت و معضل است را به جادوي مهرباني و همدلي و اتحاد از چهره شهر پاك كنيم.
براي آنكه به پويش مهربان باشيم بپيونديد، كافي است كه #مهربان- باشيم را جست‌وجو كنيد يا به صفحات اطلاع‌رساني شهرداري منطقه ۱۲ - قلب تاريخي تهران مراجعه كنيد و اطلاعات بيشتري بگيريد.
پويش مهربان باشيم، كارش را از قلب تاريخي تهران آغاز كرده.
اين ناحيه زيبا و مهم و تاريخي تهران كه سال‌ها مغفول و مطرود مانده و اندك‌اندك به تصرف كسب و كارها و انبارها درآمده بود، دارد حياتي دوباره پيدا مي‌كند. شهردار خوش ذوق منطقه قصد دارد با كمك مردم، قلب تاريخي را به زندگي دوباره بازگرداند.
قلب تاريخي تهران، روزگاري مركز اجتماعي و سياسي و اقتصادي تمام كشور بوده است و تنها اثر ثبت جهاني شهر- كاخ گلستان - را در خود دارد.
بياييد تا دمي عيب‌شويي كنيم
درون را فارغ از عيب‌جويي كنيم