ماجراي روي بوم رفتن پرتره موتسارت نوجوان

پرتره‌اي از ولفگانگ آمادئوس، موتسارت نوجوان بيش از 4 ميليون دلار در حراجي كريستيز فروش كرد و به اين ترتيب تخمين‌‌‌هاي كارشناسان آثار هنري را پشت سر گذاشت. اين حراجي قيمت راهنماي ميان 800 هزار تا يك ميليون و 200 هزار يورو را براي اين پرتره تعيين كرده بود. پرتره موتسارت نوجوان كه قدمتش به سال 1770 مي‌رسد و به جيامبتينو سيكنارولي، نقاش ايتاليايي نسبت داده مي‌شود، اين موزيسين را در 13 سالگي به تصوير مي‌كشد كه پشت هارپسيكورد نشسته، كلاه‌گيس سفيد روي سرش گذاشته و كت قرمز به تن كرده است. اين اثر طي دوره‌اي روي بوم رفت كه آهنگساز جوان به عنوان بخشي از آموزش هنري‌اش در تور ايتاليا به سر مي‌برد. پيترو لوجياتي، خراجگير اهل ونيز بعد از اينكه اجراي موتسارت را در كنسرت ارگان در ورونا ديد و تحت تاثير استعداد اين موزيسين جوان قرار گرفت، سفارش روي بوم آوردن اين پرتره را به نقاش داد.

مسوولان كريستيز مي‌گويند پدر موتسارت، لئوپولد در نامه‌اي به همسرش در تاريخ 7 ژانويه 1770 به اين اثر اشاره و خاطرنشان مي‌كند كه در دو نشست خلق شده است. او در اين نامه نوشته بود:«به خانه زيگ رگازوني اشراف‌زاده دعوت شده بوديم. خراجگير ونيزي، زيگ لوجياتي از اين شواليه درخواست كرد، بحث اجازه كشيدن پرتره‌اي از ولفگانگ را پيش بكشد؛ كه البته ديروز صبح انجام شد. قرار شد امروز هم دومين نشست صورت بگيرد.»

لئوپولد در اين نامه توضيح مي‌دهد كه چرا دومين نشست به تاخير افتاد؛ او مي‌گويد بعد از اينكه اسقف ورونا به خانه لوجياتي رسيد و از موتسارت و پدرش خواست ناهار را با همديگر بخورند، برنامه‌ريزي‌شان به هم خورد:«وقتي اسقف شنيد مي‌خواهيم پرتره‌اي از ولفگانگ بكشيم و به سفرمان ادامه دهيم، اجازه داد ناهار را با زيگ لوجياتي بخوريم اما تا ساعت يك ما را معطل نگه داشت. بعد به كشيدن پرتره ولفگانگ پرداختيم و تازه ساعت 3 براي ناهار خوردن دست از كار كشيديم.»

مسوولان كريستيز معتقدند اين پرتره اهميت بسزايي دارد چراكه يكي از چند نقاشي موتسارت در زمان زندگي اوست. اين حراجي در ادامه اضافه كرده كه لئوپولد فون سونليثنر، دوست و پشتيبان بتهوون و شوبرت در سال 1865 اين نقاشي را بار ديگر كشف كرد.

هويت نقاش اين اثر سال‌هاست كه در ميان مورخان هنري محل مناقشه است. مسوولان كريستيز مي‌گويند:«تمامي شواهد از كار نقاش ورونايي حكايت مي‌كند؛ او در حلقه دوستان پيترو لوجياتي بود و احتمالا به همين دليل سفارش كار به اين سرعت انجام گرفت. دو هنرمند خانواده كيگنارولي در ابتداي قرن بيستم مورد ملاحظه قرار گرفتند؛ جوزپه كه او را با نام
فرافليس(1796-1726) مي‌شناختند و جياندومنيكو (1793-1722) . هر چند رويكرد سبك‌گرايانه اثر به كار نقاشي جسورتر اشاره دارد.» جالب‌ترين ادعا اين است كه اين نقاشي، اثر جيمابتينو سيگنارولي يعني مشهورترين هنرمند ورونايي قرن هجدهم و قوم ‌و خويش لوجياتي است.