به بهانه برگزاري ششمين دوره «سرو نقره‌اي»
از كوزه انجمن
احسان رضواني
قرار بود «سرو نقره‌اي» پنجره‌اي باشد به گرافيك حرفه‌اي ما كه از قاب آن تلاش و توليد خود و همكاران‌مان را به تماشا و سنجش بنشينيم.
قرار بود ويتريني باشد از عملكرد يك‌ساله طراحان گرافيك تا جامعه گسترده مخاطبان و مشتريان طراحي گرافيك، در نماي آن بيشتر و بهتر با صنف ما و جايگاه آن آشنا شوند.
قرار بود نمايشگاهي باشد نه از جنس ديگر نمايشگاه‌ها؛ فارغ از تمام حواشي و حرف و حديث‌ها، رخدادي كاملا صنفي و حرفه‌اي، آن‌طور كه تمام اهالي صنف آن را از خود بدانند و چراغش را روشن كنند.چند سرو اول هم همين‌گونه بود. با وجود برخي دلخوري‌ها و گله‌ها كه در هر حركت جمعي و وسيعي اجتناب‌ناپذير است، كليت سرو، رخدادي بود آبرومند و درخور شأن صنف.ولي اكنون كار سرو نقره‌اي به جايي رسيده كه بسياري از همكاران و اهالي صنف حتي تمايل نداشتند به هر نحو در اين ويترين جايي داشته باشند و نام‌شان در كارنامه آن ثبت شود، چه رسد كه آن را از خود و نمايي از عملكرد صنفي‌شان بدانند. از ميان همكاران شركت‌كننده نيز بسياري از وضعيت نمايشگاه، از داوري تا ارايه آثار ناراضي و گله‌مند بودند.اينك وضعيت سرو نقره‌اي چنان شده كه دريافت نشان آن حتي در اعضاي جوان انجمن نيز وسوسه و رغبت چنداني برنمي‌انگيزد؛ بماند كه يكي از برندگان جوان نشان سرو امسال با اعتراض به نحوه برگزاري اين نمايشگاه، از دريافت جايزه و نشان امتناع كرد.افول و سقوط جايگاه و وضعيت سرو نقره‌اي از نمايشگاهي پرشور و پربار در اولين و دومين برگزاري آن تا نمايشگاهي بي‌حال و بي‌رونق با ارايه‌اي ضعيف‌تر از يك ژوژمان كلاسي، نمودي از وضعيت رو به نشيب خود انجمن است. «از كوزه همان برون تراود كه در اوست» و سرو نقره‌اي بزرگ‌ترين نمود و تراوش صنفي انجمن است.سال‌هاست كه اعتبار و جايگاه انجمن رو به كاستي گذاشته و سرمايه اجتماعي كه بنيان انجمن را شكل مي‌دهد و مولفه اصلي آن اعتماد است، به شدت كاهش يافته است.پيكر انجمن صنفي طراحان گرافيك برخلاف فربهي و تنومندي ظاهرش، از ضعف انسجام و اعتماد و همبستگي رنج مي‌برد و در ايفاي وظايف اصلي و ابتدايي خود كه ارتقاي جايگاه صنف و استيفاي حقوق صنفي اعضاست بسيار ضعيف و كم‌توان است. اين ضعف و افول، فراتر از اغلب مباحث و گمانه‌زني‌هاي شخصي و مجادلات بي‌حاصل چندين ساله، از آسيب ساختاري و سيستماتيك انجمن و نحوه مديريت آن ناشي مي‌شود و پيش از هر چيز نيازمند آسيب‌شناسي و علت‌يابي دقيق علمي است. بدون ريشه‌يابي علمي مشكلات انجمن كه در حوزه تخصص‌هايي از جمله روانشناسي سازماني، مديريت سازماني و حقوق است، هر نوع گمانه‌زني و بحث در خصوص علل ضعف و افول انجمن تنها مجادلات عوامانه و شخصي است كه هرگز به بهبود وضعيت انجمن منجر نمي‌شود، چنانكه در سال‌هاي گذشته تجربه كرديم. ضروري است بپذيريم زمان و زمانه خودكامگي، پيشكسوتي، پند و اندرز، قصه‌گويي و... پايان يافته.مشكلات متعددي از قبيل ضعف جايگاه قانوني و حقوقي صنف طراحي گرافيك، تنظيم و اجراي تعرفه بهاي آثار گرافيك، بحران آتليه‌هاي طراحي گرافيك، مشاركت حداقلي اعضا در امور انجمن و عدم مسووليت‌پذيري ايشان، بي‌رونقي و ناكارآمدي نمايشگاه صنفي سرو نقره‌اي و ... همگي معلول هستند، نه علت و پرداختن به معلول‌ها فقط به وخامت بيشتر وضعيت و سست‌تر شدن بنيان انجمن و از دست رفتن فرصت احيا و ترميم مي‌انجامد.
طراح گرافيك