دل آشوبه تيسترها
پيمان نوروزي
نماي اول: يك نان باگت بسيار بزرگ را از وسط باز و داخلش را چرب مي‌كند، دو عدد پيتزا را برش مي‌زند و داخل نان مي‌گذارد، چند سوسيس سرخ شده در طول ساندويچ پشت سر هم قرار مي‌دهد، روي آن مقدار زيادي قارچ و پنير مي‌ريزد و مجددا روي آن توده، ژامبون رنده شده
مي‌ريزد.
فيله مرغ سوخاري و تكه‌هاي گوشت و بعد از خيارشور و گوجه هم سس قرمز و چيزي شبيه سس هزار جزيره را در تمام زواياي ساندويچ مي‌ريزد و آن را با فشار زياد در كاغذ مي‌پيچد؛ ساندويچي كه حتي تماشاي طرز تهيه آن هم دل آدم را آشوب مي‌كند چه رسد به فكر خوردن آن كوه چربي. آشفته بازار بي‌سليقه و بي‌ظرافتي از طعم و مزه كه معمولا القابي مثل غول و بمب و اژد‌ها دارند.
نماي دوم: فردي پشت ميز رستوران نشسته و اغلب غذاهاي رستوران از كباب و خورشت و مرغ و ديزي تا انواع سالاد و ماست و ترشي و دسر و دوغ و نوشابه كوه شده است بر سر هم.
آن شخص هم تند تند رو به دوربين از هر ظرف قاشقي را به دهان مي‌برد يا با دست به جان بخشي از مرغ يا ماهي مي‌افتد و با سر و صدا و بي‌هيچ آداب و نزاكتي لقمه‌ها را فرو مي‌دهد و از غذا تعريف مي‌كند و به مخاطبانش هشدار مي‌دهد كه حتي يك لحظه را هم از دست ندهيد كه اگر فلان غذا يا فلان رستوران را امتحان نكرده‌ايد يقينا چيزي از زندگي نفهميديد و...
اينها تنها دو صحنه از هزاران تصويري است كه اين روزها در فضاي مجازي توسط اشخاصي كه خود را تيستر مي‌نامند براي تبليغ رستوران‌ها و غذاخوري‌ها در اينستاگرام بارگذاري مي‌شود. شيوه جديد تبليغاتي كه تحت تاثير ديجيتال ماركتينگ متداول شده است. افرادي كه در فضاي مجازي دنبال‌كننده‌هاي بيشتري دارند و به اينفلوئنسر شهره مي‌شوند در قبال مبالغ اغلب بالايي، تبليغ محصولات مختلف را مي‌كنند. آن دسته از اينفلوئنسرهايي هم كه صرفا تبليغ غذا مي‌كنند و خود را رستوران‌گرد و غذاباز و تيستر و اسم‌هايي از اين دست مي‌نامند.
ديجيتال ماركتينگ و به‌روز بودن به خودي خود نه تنها عيبي ندارد، بلكه لازمه يك كسب و كار موفق هم است. اما مشكل با تيسترهايي است كه شيوه‌هاي عجيب و غريب و اغلب ناخوشايندي براي تبليغات خود در پست‌هاي اينستاگرامي‌شان انتخاب
مي‌كنند.
انگار هر چه با ولع و حرص بيشتري غذا بخورند و دست و بال‌شان با غذا مستقيم درگير باشد و جويده نجويده با دهان پر راجع به غذا نظر دهند، تبليغ‌شان موثرتر مي‌افتد. آن هم براي جامعه و فرهنگ ما كه از كودكي احترام به سفره و غذا براي‌مان مطرح بوده و آداب غذا خوردن در بسياري از كتاب‌هاي قديمي ما نيز به چشم مي‌خورد.
زيبايي غذا و چيدمان سفره و هزاران نكته دلنشين از زمان تهيه تا صرف غذا، در آموزه‌هاي ما بوده و هست، تبليغاتي از اين دست چيزي جز ضد فرهنگ به حساب نمي‌آيد.