ترس و نفرت از اينترنت

يك نفر توييت كرده بود كه: 128 كيلوبيت كافي است، لازم نيست باندش را پهن كنيد، صداوسيما براي مردم كافيه، آموزش مجازي هم از شبكه آموزش پخش مي‌شود، ستاره مربع هم با پيامك براي اشتغال‌زايي هست. اين سوسول‌بازي‌هاي اقتصاد ديجيتال و اشتغال استارت‌آپي را هم جمع كنيد برود. سپس گفته بود كه همه اينها مي‌توانست پيش بيايد، به راحتي‌ و بايد ادامه داد اگر كار دست مخالفان توسعه بود.  به نظر مي‌رسد كه مخالفان فضاي مجازي فاقد درك درستي از اهميت اينترنت هستند. آيا آنان نمي‌دانند كه طي فقط چند سال شركت‌هايي كه مرتبط با اين زيرساخت هستند، مثل آمازون، گوگل، مايكروسافت و... به صدر شركت‌هاي جهاني در آمده‌اند؟  علت اين رشد سريع در اهميت نقش فناوري اينترنت در توسعه اقتصادي و اجتماعي است. محروم كردن مردم ايران از اينترنت آزاد و با پهناي باند بزرگ‌تر، به معناي محروم كردن كشور از توسعه است. كوتاه‌بينانه و نابخردانه است كه برخي موارد ناپسند در شبكه‌هاي اجتماعي را مستمسك محدوديت اينترنت قرار داد. مثل اين است كه براي پيشگيري از ضرب و شتم ديگران، دست‌هاي مردم را قطع كنند!! يا براي جلوگيري از تصادف، جاده‌ها را مسدود و خراب كنند! قطعا اين اقدام معقولانه‌تر از قطع يا محدوديت اينترنت است. حتما دنيا به ما خواهد خنديد كه وزيري را به اتهام توسعه اينترنت احضار كنيم!!  اينترنت در كنار آب، برق، راه، مخابرات، انرژي، امنيت، دادگستري و... از مولفه‌هاي زيرساخت‌هاي ضروري براي توسعه و پيشرفت است. اشخاص كوچك آن را محدود به حضور مردم در شبكه‌هاي اجتماعي مي‌دانند. تازه اين حضور هم محصول بيماري رسانه‌هاي رسمي است.  اينترنت به عنوان مجراي اصلي اقتصاد اطلاعات عمل مي‌كند. اقتصاد را به ‌طور سنتي به سه بخش خدمات، صنعت و كشاورزي تقسيم مي‌كردند، ولي مدتي است كه به علت بزرگ شدن اقتصاد اطلاعات، اين بخش را جدا مي‌كنند‌ و نظام‌هاي توسعه‌يافته را نظام‌هايي مي‌دانند كه سهم اقتصاد اطلاعات در آنها بيشتر باشد و اين حوزه از اقتصاد ارتباط مستقيمي با زيرساخت اينترنت دارد.  اينترنت نه فقط لازمه توسعه اقتصاد اطلاعات است، بلكه در زمينه حكمراني و خارج كردن دخالت‌هاي فردي و كاهش فساد نيز بسيار موثر است. 

جهان امروز از طريق اينترنت در حال يكپارچگي نظارتي است. در داخل كشور نيز تنها راه موثر با فساد و خارج كردن تقلب از روابط اداري، اينترنتي كردن گسترده و اتصال سامانه‌هاي اطلاعاتي گوناگون به يكديگر و استفاده برخط از آنها است. نه فقط نظارت، بلكه سرعت امور و استعلام‌هاي گوناگون و كاهش كاغذبازي‌هاي اداري و بهبود شرايط كسب و ‌كار منوط به توسعه مكانيزه كردن امور اداري است.  اگر پيگير بازار جهاني كار باشيد متوجه خواهيد شد كه بيشترين تقاضا براي فارغ‌التحصيلان كامپيوتر است. امروز كامپيوتر بدون اينترنت ابزار كم‌اهميتي خواهد بود. متاسفانه بسياري از فارغ‌التحصيلان خوب اين رشته، جذب بازار كار خارج از ايران شده‌اند كه حقوق بسيار خوبي مي‌دهند. چرا مي‌گويم، متاسفانه، به اين علت كه نمي‌گذارند اين بازار چنانچه شايسته است در اينجا رشد كند.  اگر اينترنت نبود. كرونا وحشتناك‌تر عمل مي‌كرد. ما خيلي خوشبخت هستيم كه زماني دچار كرونا شديم كه امكان استفاده از اينترنت را به عنوان راه‌حلي براي جايگزيني مواجهه رودررو داريم. اينترنت نه فقط زيرساخت اصلي توسعه است، بلكه به طور مستقيم نيز زمينه اشتغال بسياري را فراهم كرده است. شبكه‌هاي مجازي به ويژه اينستاگرام، پيش از آنكه محلي براي سرگرمي و اوقات فراغت باشد، محلي براي كسب و كار است. مخالفان اينستاگرام خودشان در آنجا بيشتر دنبال مطالب سرگرمي هستند خيال مي‌كنند همه مردم چنين‌اند.  صدها هزار نفر از اين طريق امرار معاش مي‌كنند. كساني از اين امكان استفاده مي‌كنند كه در گذشته دست‌شان به هيچ جا بند نبود. امروز فلان روستايي در خاش يا زابل يا سردشت يا سرخس به همان اندازه مي‌تواند از اين امكان بهره‌مند شود كه آن فرد شهري منطقه بالاي تهران بهره‌مند است. اينترنت كمك مي‌كند كه نابرابري‌هاي گوناگون نيز كمتر شود، به شرطي كه دسترسي به خود اينترنت نابرابر نباشد. همچنين اينترنت موجب بالفعل شدن خلاقيت‌هاي گوناگون خواهد شد. خلاقيت‌هايي كه در سراسر كشور پراكنده است. همه اينها مشروط بر اين است كه عده‌اي غافل از مسائل توسعه اقتصادي و نيز بي‌اطلاع از نيازهاي مردم، از خر شيطان پايين آيند و دست از لجاجت و دشمني با اينترنت بردارند و خودشان را با اين فناوري هماهنگ كنند. مخالفت با عرضه و توسعه اينترنت نابخردانه از مخالفت با توسعه  بيشتر  برق، راه، انرژي‌ و...  است.