ديگر به كارگران شهرداري
كوت عبدالله نسيه نمي‌دهند!
كارگران شهرداري «كوت عبدالله» مي‌گويند:«حالا كه يكي، دو ماهه نمي‌توانند مطالبات ما را پرداخت كنند، ما چگونه بايد زندگي كنيم؟ ديگر دست به دامان چه كسي شويم و به كجا پناه ببريم؟ لااقل مسوولان كشوري به ميدان بيايند و با تامين نقدينگي مورد نياز، زمينه پرداخت حقوق كارگران كوت عبدالله را فراهم كنند!»
به گزارش ايلنا در هفته‌هاي اخير بعد از تعطيلات نوروز،كارگران كوت عبدالله بارها براي گرفتن حقوق مزدي عقب‌افتاده خود مطالبه‌گري كردند؛ آنها به تك‌تك نهادهاي مسوول مراجعه كردند و به هركجا كه دست‌شان مي‌رسيد، نامه نوشتند اما ظاهرا كسي صداي اين كارگران را كه بيش از 3 ماه است دستمزد نگرفته‌اند و مزاياي مزدي آنها به تعويق افتاده، نشنيده است. كارگران شهرداري كوت عبدالله، زيرمجموعه كارون در خوزستان حدود ۵۰۰ نفر هستند؛ آنها اين روزها نگراني‌ها و دغدغه‌هاي بسيار دارند.
يكي از اين كارگران مي‌گويد: با زبان روزه از فاميل، پول قرض كردم و رفتم گوجه، پياز، سيب‌زميني، خيار، بادمجان و ميوه خريدم؛ دو روز است كه چيزي در خانه نداريم و من مجبور شدم 100 هزار تومان قرض كنم و براي افطار خريد كنم؛ آيا اين درست است؛ چرا مسوولان صداي مظلوميت كارگران شهرداري كوت عبدالله را نمي‌شنوند؟! نزديك به دو سال است كه اين كارگران به پيمانكار واگذار شده‌اند؛ آنها مي‌گويند: در اين مدت بارها پرداخت حقوق به تعويق افتاده است؛ بارها ليست بيمه دير رد شده وكارگران در دريافت خدمات درماني با مشكل مواجه شده‌اند؛ مسوولان فرادستي نيز ظاهرا هيچ توجهي به مساله ندارند وكاري صورت نمي‌دهند. يكي ديگر از كارگران اين مجموعه مي‌گويد: همه جا رفتيم، از دفتر امام جمعه تا فرمانداري كارون و استانداري خوزستان اما تا امروز هيچ نتيجه‌اي نگرفته‌ايم؛ مي‌دانيد وقتي يك كارگر كم‌درآمد 3 يا 4 ماه حقوق نمي‌گيرد، چه اتفاقي براي زندگي‌اش مي‌افتد؟! اگر زلزله بيايد از اين وضعيت بهتر است! او ادامه مي‌دهد: قبل از انتخابات،كارگران زيادي را وارد مجموعه كردند و وعده كار دادند؛ حالا در پرداخت حقوق‌ها درمانده شده‌اند و نمي‌دانند چه بكنند؛ خشك و تر با هم در حال سوختن هستند! به گفته او، مشخص نيست مقصر چه كسي است؛ پيمانكار، شهردار يا خود كارگران كه زحمت مي‌كشند و پول نمي‌گيرند! اين كارگر اضافه مي‌كند: ديگر سوپرماركت‌ها هم به ما كارگران شهرداري جنس نسيه نمي‌دهند! ما حتي براي آب شرب منزل‌مان مبالغ هنگفتي بدهكاريم! چرا فكري به حال ما نمي‌كنند؛ مگر ما خانواده و اهل و عيال نداريم؛ مگر ماه رمضان نبايد براي سفره افطاري يك كيلو خرما بخريم؟!