ليست «ائتلاف» بالاتر از 3 ليست «جمهور»، «وحدت» و «پايداري» فاتح شوراي تهران شد
در تفاوت اين بهشت و آن بهشت
گروه سياسي
21 بر هيچ؛ اين نتيجه انتخابات شوراي شهر پايتخت در دوره ششم است. نتيجه‌اي كه عينا در انتخابات دوره پيشين شوراي شهر تهران نيز رقم خورد. اين اما تنها ظاهر ماجراست و همين كه كمي دقيق‌تر در اين عدد 21 كه مقابل هيچي بزرگ قرار گرفته، دقيق شويم به روشني درخواهيم يافت كه نه اين 21 شباهتي به آن 21 انتخابات شوراي شهر پنجم دارد و نه حتي هيچ يا همان صفري كه مقابل 21 انتخابات شوراي ششم تهران قرار گرفته، شبيه به صفري كه 4 سال پيش روبه‌روي 21 دوره پنجم بود. آنچه تا اينجا البته در ظاهر بسيار پيچيده عنوان شد، نه‌تنها چنين دشوار نيست، بلكه بسيار ساده و روشن است. اينكه حالا 21 اصولگرا پيروز ميدان انتخابات شوراي ششم هستند و 4 سال پيش در چنين روزهايي 21 اصلاح‌طلب از كارزار انتخابات شوراي شهر پنجم فائق و سرافراز بيرون آمده بودند. امروز «ليست ائتلاف» به سرليستي مهدي چمران و پرويز سروري فاتح انتخابات است و سال 96، «ليست اميد؛ گام سوم» كه البته شبيه به فهرست انتخاباتي سال 1400 اصلاح‌طلبان به سرليستي محسن هاشمي‌رفسنجاني.
تفاوت ناكامان اين انتخابات و آن انتخابات
اين اما تنها تفاوت «21 بر هيچ» سال 1400 و «21 بر هيچ» سال 96 نيست و آنچه تا اينجا گفتيم شايد حتي مهم‌ترين تفاوت اين دو نيز نباشد. البته كه تفاوتي است انكارناپذير و آشكار كه حتي اگر بگوييم آشكارترين تفاوت اين دو نتيجه انتخاباتي است، بيراه نگفته‌ايم. اما تفاوت بسيار مهم ديگر ميان دو نتيجه انتخاباتي قابل ملاحظه و بلكه انكارناشدني است، تفاوتي است كه با دقت در طرف ناكام انتخابات قابل رديابي است، نه بررسي طرف كامياب و پيروز. به عبارت ديگر اين تفاوت بيش از آنكه به عدد 21 و ليست پيروز انتخابات شوراي ششم مربوط باشد با آن صفر ارتباط دارد و اينكه كدام رقيب در اين انتخابات مقابل 21 عضو ليست شوراي ائتلاف ناكام مانده و البته به تناسب اينكه اگر به نتيجه انتخابات 4 سال پيش برگرديم، آن 21 اصلاح‌طلب مقابل كدام رقيب به پيروزي قاطع رسيده بودند. نكته‌اي كه وقتي بر آن متمركز شويم، تازه تفاوت‌هايي اساسي سر باز زده و روشن مي‌شود كه ماجرا از چه قرار است. 4 سال پيش كه در چنين روزهايي، با اعلام نتايج انتخابات شوراي شهر پنجم در تهران، روشن شد هر 21 عضو فهرست اميد اصلاح‌طلبان، به‌طور منظم راهي «بهشت» شده و پيروز ميدان رقابت انتخابات، نظمي مشابه در نفرات 22 تا 42 نيز ديده مي‌شد، چراكه 21 نفر دوم دقيقا همان رقيبي بودند كه 21 نفر نخست بر آنان فائق آمده و در رويارويي براي حضور در شوراي شهر تهران، تمامي 21 كرسي را به نام خود ثبت كرده و سهم رقيب‌شان شده بود همان هيچي كه پيش‌تر گفتيم. آنچه اما حالا در انتخابات شوراي شهر ششم رقم خورده، از اين جهت متفاوت است، چراكه نه‌تنها نفرات 22 تا 42 اصلاح‌طلب و اعضاي يك ليست انتخاباتي مشخص نيستند، بلكه تركيبي هستند از اصلاح‌طلبان و اصولگراياني كه مجموعا با 3 ليست انتخاباتي مختلف به رقابت با ليست شوراي ائتلاف برخاسته و البته ناكام ماندند. به اين اعتبار در 21 نفر دوم انتخابات شوراي شهر ششم با تركيبي از 21 عضو «ليست جمهور» اصلاح‌طلبان، 21 عضو ليست «شوراي وحدت» و البته 21 عضو ليست «جبهه پايداري» مواجهيم و در اين ميان پايداري‌ها دست بالاتر را در اختيار دارند.
تفاوت مشاركت اين انتخابات و آن انتخابات
تفاوت بسيار مهمي كه قطعا بيش از آنچه پيش‌تر عنوان شد، حايز اهميت است اما به اعداد و ارقام جزيي‌تر انتخابات شوراي شهر ششم مربوط است. اعداد و ارقامي كه بخشي به ميزان مشاركت اين انتخابات مربوط است و البته بخشي به تعداد آراي 21 نفر نخست در قياس با 21 نفر دوم و البته 21 نفر اول و دوم انتخابات 4 سال پيش. هرچند تا زمان نگارش اين گزارش، اگرچه تقريبا تمامي آمار و ارقام 4 انتخابات 28 خردادماه 1400 اعلام شده اما ميزان مشاركت راي‌دهندگان در انتخابات شوراي شهر و مشخصا در استان و شهر تهران، هنوز رسما اعلام نشده است. با اين همه شكرالله حسن‌بيگي، رييس ستاد انتخابات استان تهران درباره ميزان مشاركت در انتخابات رياست‌جمهوري در شهر تهران اطلاع‌رساني كرده و بنا به گفته او «از مجموع ۹ ميليون و ۸۱۵ هزار و ۷۷ نفر واجدين شرايط در اين استان، 3 ميليون و ۳۴۶ هزار و ۵۸۰ راي اخذ شده كه معادل مشاركت ۳۴/۳۸ درصد است.» او همچنين خبر داده كه ميزان مشاركت در شهر تهران 26 درصد بوده است. عددي بسيار نازل كه البته مشخصا ناظر بر ميزان مشاركت انتخابات شوراي شهر پايتخت نيست اما وقتي نگاهي بيندازيم به جدولي كه ديروز منتشر شد و در آن ميزان مشاركت در دو انتخابات رياست‌جمهوري سيزدهم و شوراي شهر ششم به تفكيك روبه‌روي يكديگر قرار گرفته بود، درخواهيم يافت كه مشاركت در اين دو انتخابات در حوزه‌هاي انتخابيه و استان‌هاي مختلف تقريبا يكسان بوده و در نتيجه مي‌توان از احتمال ثبت مشاركتي حدودا 26 درصدي در انتخابات شوراي شهر پايتخت سخن گفت. آن هم در حالي كه اين ميزان در سال 96، بيش از 2 و نيم برابر يعني 68 درصد بوده است.
تفاوت آراي اين 21 نفر و آن 21 نفر
اما شايد يكي از مهم‌ترين تفاوت‌ها آنجا نمود يابد كه آراي 21 منتخب انتخابات شوراي شهر ششم را با دوره پنجم مقايسه كنيم. دو انتخاباتي كه در اولي كفِ راي بيش از يك ميليون و سقف راي يعني نفر نخست، بيش از يك ميليون و هفتصدهزار راي به دست آورد؛ حال آنكه در انتخابات دوم كه همين انتخابات شوراي ششم پايتخت باشد، نفر نخست حتي 500 هزار راي هم به دست نياورده و به اين اعتبار نفر نخست انتخابات شوراي شهر ششم با كمتر از يك‌دوم آراي نفر بيست‌ويكم انتخابات شوراي شهر پنجم، راهي «بهشت» خواهد شد و به احتمال قريب به يقين رييس شوراي شهر تهران، چراكه حالا مهدي چمران با 486282 راي بالاتر از 20 عضو ديگر ليست شوراي ائتلاف و پس از 4 سال دوري، درحالي راهي شوراي شهر ششم مي‌شود كه دوره چهارم را در مقام رياست شوراي شهر پايان برد و در انتخابات دوره پنجم هم اگرچه در جايگاه بيست‌ودوم، ناكام ماند اما حدود 175 هزار راي بيشتر از امروز به دست آورده كه پيروز انتخابات است. از ديگر سو در حالي كه حجت نظري، از غايبان شاخص انتخابات شوراي شهر ششم، 4 سال پيش با يك ميليون و 66 هزار و 813 راي به عنوان نفر بيست‌ويكم راهي «بهشت» شد، حالا جعفر بندي‌شريباني با حدود 250 هزار راي، يعني يك‌چهارم راي 4 سال پيش نظري، وارد شوراي شهر ششم مي‌شود.
شهردار شوراي ششم
در چنين شرايطي حالا اين شوراي شهر با اين ميزان پشتوانه آراي مردمي در حالي خود را براي انتخاب شهردار جديد پايتخت آماده مي‌كند كه در ميان گمانه‌زني‌ها دست بالا در اختيار قاليباف و معاونان او در دوران تصدي‌اش بر شهرداري تهران است، چراكه حالا كمتر از سعيد محمد مي‌شنويم كه بيشتر از جانب ليست شوراي وحدت و نزديكان رييسي حمايت مي‌شد و در عوض، كنار چهره‌هايي چون مهرداد بذرپاش و البته رستم قاسمي، چهره‌هايي كمتر شناخته شده چون مازيار حسيني، معاون حمل‌ونقل و ترافيك شهرداري تهران در زمان قاليباف و هابيل درويش، مديرعامل متروي تهران در همان دوران و البته مجتبي عبدالهي معاون اجتماعي و فرهنگي شهرداري در آن سال‌ها مطرح شده‌اند. بماند كه سردار مرتضي طلايي، سرليست شوراي وحدت و يكي از چهره‌هاي شاخص در جمع افراد ناكام انتخابات شوراي ششم نيز همچنان چشم اميد از دروازه بهشت برنداشته و به اميد روزهاي آينده است.