شجاعت زنان افغان، تحجر طالبان
جعفر گلابي
در حالي كه فضايي از رعب و وحشت همچنان شهرهاي افغانستان را فرا گرفته است و صحنه‌هاي متاثر‌كننده از هجوم مردم به فرودگاه كابل و همچنين موج مهاجران به سوي مرزهاي ايران و تاجيكستان و پاكستان در انواع شبكه‌هاي تلويزيوني در جهان پخش مي‌شود، زنان و مردان بسياري در شهرهاي مختلف افغانستان دست به تجمعات اعتراضي زده و علاوه بر درخواست مطالبات خود عدم دخالت پاكستان در امور داخلي افغانستان را مورد تاكيد جدي قرار داده‌اند. مهم‌تر از اصل اين تجمع‌ها حضور چشمگير زنان در اين تجمعات است كه با جسارت مثال‌زدني آغاز‌كننده اين تظاهرات بودند و اين چيزي است كه بايد ناظران بين‌المللي را غافلگير كرده باشد. شدت خشونتي كه گروه طالبان پيش از اين خصوصا نسبت به زنان نشان داده است، حضور اعتراضي زنان در كابل و مزارشريف و ديگر شهرهاي افغانستان را غيرقابل باور مي‌كند. اين زنان نه تنها فرار نكرده‌اند، بلكه رودرروي كساني ايستاده‌اند كه از طرفي تا چند هفته پيش در بيابان‌ها و كوه‌ها و غارها زندگي چريكي و بدوي داشته‌اند و از طرف ديگر نگاهي كاملا ارتجاعي به زن دارند و او را جز براي زادوولد و كار در خانه و خدمت به پدر يا شوهر، فاقد هر گونه حق و ظرفيت رشد و بالندگي تلقي مي‌كنند.عملكرد طالبان در گذشته و حال عقل و دانش و فكر و انسانيت زن را تحت‌الشعاع جنس و جسم او مي‌داند، جسم و جنسي كه بايد براي تمتع مردان محفوظ بماند و از آزادي و تكامل در صور مختلف محروم شود. حضور بهت‌آور زنان افغان در خيابان‌ها در مقابل متحجرين تا بن دندان مسلح كه كشتن و شلاق زدن عادت‌شان است و از كرامت انساني و حرمت جان زنان و مردان و كودكان چيزي ياد نگرفته‌اند حقيقتا شجاعت و شهامتي فوق‌العاده طلب مي‌كند، آنها به خيابان‌ها مي‌آيند تا زنجير‌هاي اسارت روح و روان و قلب و احساس و شعورشان را دوباره به بند نكشند.
كاري كه گروه‌هاي زن در افغانستان انجام داده و مي‌دهند فراتر از تصورهاي رايج و عادي است . آنها در مقابل خشك مغزان و متحجراني به خيابان آمده‌اند كه هيچ تصوري از زنان آزاده و آگاه و شجاع و پراستعداد در خيال‌شان نمي‌گنجد و قادر به درك تغييرات عظيم جهان در اين زمينه نيستند. اگر زنان انگليس طي مبارزات فراوان و كش و قوس‌هاي بعضا خشونت‌بار بالاخره در سال۱۹۲۱موفق شدند حق راي پيدا كنند و فرانسه و آلمان و ژاپن و ايران و تركيه و عراق و پاكستان و... خود افغانستان بعدها به اين حق به عنوان سمبل نقش اجتماعي خود رسيدند در مقابل كساني قرار داشتند كه حداقل‌هايي را براي زنان پذيرفته بودند ولي گروه طالبان حتي بعد از ادعاهاي خود مبني بر تغيير روش‌هاي پيشين هنوز با زنان و حقوق‌شان در‌گيري مبنايي و سلبي دارد. همين حالا كه هنوز كاملا بر امور كشور مسلط نشده‌اند نه تنها در سطح دولت و مديران هيچ زني ديده نمي‌شود، بلكه با كار و دانش‌پژوهي و ورزش و حتي بيرون آمدن از خانه بدون همراه داشتن محرم مرد مشكل دارند و از اولين اقدامات‌شان پاك كردن تصاوير زنان از خيابان‌ها و پرده كشيدن در كلاس‌هاي درس (همان كاري كه رهبر فقيد انقلاب ايران با آن به شدت برخورد كرد) و منع اختلاط دانشگاهيان است. به نظر مي‌رسد چه خود طالبان و چه همه آنهايي كه نشسته و براي تقديم افغانستان به اين گروه برنامه ريخته‌اند محاسبه هر چيز را كرده باشند حتي به ذهن‌شان نيامده است كه با چالش مقاومت زنان روبه‌رو خواهند شد. چالشي كه به سادگي قابل رفع نيست و احتمال گسترش آن بسيار زياد است. زناني كه طي سال‌ها صعود همجنسان خود به مدارج عالي علمي، سياسي، فرهنگي، هنري، ورزشي و حتي مالي جهان را ديده‌اند ديگر نمي‌توانند راه پستوي خانه‌ها را در پيش گيرند و مثل يك موجود مادون انسان فقط بساط خورد و خوراك و آسايش و تفريح مردان را فراهم كنند. زنان افغانستان راه سختي در پيش دارند ولي اراده‌اي عظيم و انساني هم دارند و پيدا خواهند كرد. طالبان اگر به كشتار آنها دست بزند قطعا بايد فاتحه به رسميت شناخته شدن به عنوان يك دولت براي خود را بخواند و اگر در برابر جنبش رو به صعود آنان عقب بنشيند اگرچه در درون دچار چالش بزرگي خواهد شد ولي چاره‌اي جز آن ندارد. اما زنان جهان بيش از همه آزادگان رفته‌رفته هسته‌هاي حمايت از ايشان را تشكيل خواهند داد و چه بسا حمايت از زنان افغان به يك جنبش جهاني تبديل شود و بنيادگرايي بدوي و خشونت‌آساي طالباني را از همه سو مورد فشار قرار دهد، پيشگام اين حمايت شور‌انگيز زنان قهرمان ايرانند كه عميقا با همجنسان خود در افغانستان احساس قرابت و همدلي و همدردي دارند. پيام مهم و اساسي به زنان آگاه و پاكدامن و مظلوم افغانستان سلب اميد از امثال بايدن كه جفاي اصلي را او مرتكب شد و جلب اميد به سوي همجنسان غيور و شجاع خود در سراسر جهان است.آنان تنها نخواهند ماند و افكار قرون وسطايي چون كف روي آب در جريان خروش رودهاي انساني حباب‌وار از بين خواهد رفت. سياستمداراني كه در محاسبات خود زنان را به حساب نمي‌آورند سيلي سختي خواهند خورد مثل سيلي كه ترامپ از مشي زن‌ستيز خود خورد و ملايان افغان و هر قدرتمندي كه تحولات عظيم انساني را درك نكرده باشد نيز هم.