انجمن اوليا و مطالبه‌گري والدين

همه ساله مدارس طبق دستورالعمل موظف هستند انجمن اوليا و مربيان مدرسه را تشكيل بدهند، اين شورا سابقه طولاني دارد و به پيش از انقلاب برمي‌گردد و عمر اين انجمن تقريبا به اندازه عمر مدرسه به عنوان يك نهاد مدرن و مدني در كشور است. در حال حاضر در بيش از يكصدهزار مدرسه اين انجمن‌ها كه متشكل از نمايندگان منتخب اوليا و مربيان هر مدرسه هستند حداكثر تا پايان مهر ماه كه هفته آخر آن به نام هفته پيوند ناميده شده است بايد تشكيل شده و رسما م شاركت و فعاليت خود را آغاز كنند. اين نهاد مدني كه ماهيتا نتوانسته نقش مدني خود را ايفا كند در واقع بستر و امكاني است براي بروز و ظهور اراده حدود 30 ميليون پدر و مادري كه كودكان و نوجوانان خود را روانه مدرسه نموده‌اند و در صورتي كه ميانگين تعداد منتخبين هر انجمن را كه به نسبت جمعيت هر مدرسه 7 نفر در نظر بگيريم يعني حدود هفتصد هزار نفر در غالب اين نهاد مي‌توانند نقش آفريني نمايند. اين نقش‌آفريني و مشاركت اوليا و مربيان در همه زمينه‌هاي فعاليت نهاد مدرسه مي‌تواند ظهور و بروز يابد و در جنبه‌هاي آموزشي و تربيتي و تداركاتي و پشتيباني و حمايتي و همچنين نظارتي، در واقع مدرسه بايد تحت نظر اين انجمن اداره شود و به همين دليل است كه اسناد مالي مدرسه بايد علاوه بر مدير مدرسه به امضاي رييس انجمن به نمايندگي از اوليا و نماينده دبيران به نمايندگي از مربيان برسد. اين اختيار قانوني اما متاسفانه در عمل با واقعيت فاصله زيادي دارد در حالي كه رييس انجمن يكي از اوليا مي‌باشد اما تقريبا تمام اختيارات در دست مدير مدرسه است و معدود مدارسي هستند كه مديران فضا و بستر را براي اعضاي منتخب والدين مهيا ساخته و از آن استقبال كنند و بيشتر مدارس متاسفانه فقط چشم به مشاركت مالي والدين به كمك اعضاي منتخب دوخته و رييس انجمن هم هر چند وقت به درخواست مدير مدرسه كلي از اسناد را فقط امضا مي‌كند. به همين دليل و دلايل مشابه مدارس ما هم مثل خيلي از نهادها و دستگاه‌ها متاثر از فضاي كلي حاكم بر كشور از كاركرد خود فاصله گرفته است و در ذيل دستگاه ناكارآمد آموزشي متاسفانه ناكارآمد شده است و خانواده‌ها نيز به جاي مطالبه كارآمدي مدرسه در صورتي كه توان مالي داشته باشند فرزندان خود را به مدرسه غيرانتفاعي مي‌فرستند و در غير اين صورت در مدرسه دولتي. برخي عضو انجمن مي‌شوند با انگيزه‌هاي فردي كه شايد به خاطر عضويت آنها مدرسه توجه بيشتري به فرزندشان داشته باشد. روي سخنم در اين نوشته متوجه پدران و مادران است كه متاسفانه نقش مدني و فراتر از خواسته‌هاي فردي را فراموش كرده‌اند و از ظرفيت انجمن‌هاي اوليا و مربيان مدرسه براي مطالبه‌گري استفاده نمي‌كنند، پدر و مادري كه فرزندش را تحويل سيستم آموزشي مي‌دهد دست‌كم دوازده سال در اين سيستم قرار دارد كه البته با تاسيس سازمان ملي تربيت كودك كه خود را متولي تربيت از آغاز تولد مي‌داند، بايد گفت 18 سال با اين سيستم سروكار دارد و اگر از همان ابتدا به حقوق خود به عنوان متولي قانوني و حقوقي فرزند خود توجه ويژه‌اي داشته باشند و در پيوند با ساير والدين حقوق تربيت فرزندان را مطالبه كنند، بي‌ترديد مدارس ما وضع بهتري خواهند داشت و نظام آموزشي ما هم به نسبت به سوي كارآمدي حركت خواهد كرد.