شفافيت غيرعلني!

مجلسي كه با شعار «شفافيت» روي كار آمده و رييسش در دومين سال فعاليتش مي‌گويد تنها طرحي كه امضا كرده، «طرح شفافيت آراي نمايندگان» است، حالا چنان در مسير تصويب اين طرح به دردسر افتاده كه ديروز درحالي كه براي چندين بار در اين مدت اين طرح را در دستوركار داشت، در نشستي غيرعلني و با حداقل شفافيت، به بحث در اين رابطه نشست. دوگانه‌اي كه نه‌تنها تصويري از فضاي حاكم بر مجلس يازدهم به دست مي‌دهد، بلكه در عين حال به بهترين شكل بازگوكننده محدوديت‌هايي است كه در صورت تصويب اين طرح، در فضاي سياست‌ورزي اعمال شود. نكته‌اي كه ماه‌هاست ازسوي بسياري از منتقدان اين طرح جنجالي مطرح شده و آنان بر اين پايه استدلال مي‌كنند كه در شرايط خاص حاكم بر فضاي سياسي ايران كه گاه برخي جريان‌هاي سياسي با اعمال فشار سياسي-رسانه‌اي بر نمايندگان مجلس و ديگر كنشگران سياسي، مانع از پيشبرد اهداف آنان مي‌شود. چه آنكه طرح شفافيت مجلس يازدهمي‌ها، نه‌تنها كمكي به شفافيت سياسي و پارلماني نمي‌كند، بلكه باتوجه به آنكه نوعي «شفافيت موضعي» را صرفا درخصوص آراي نمايندگان مجلس مورد تاكيد دارد و در مقابل شفاف‌سازي در ديگر حوزه‌ها منفعل است، مي‌تواند به عاملي عليه آنچه شعارش را مي‌دهد، تبديل شود.