نامه‌اي
به استاندار
گيلان
مختار جباري
آقاي استاندار
از زماني كه آقاي طاهايي استاندار گيلان بودند تا آقاي زارع، تقريبا با هر كدام از اين آقايان در ابتدا زعامت و حكمراني‌شان يك يا چند جلسه نيم تا يك ساعته داشته‌ام. در تمام اين جلسات (اكنون افسوس مي‌خورم به وقتي كه براي اين حضرات گذاشتم) تلاشم بر آن بود كه قدري حكمراني‌شان بر استان خردمندانه‌تر باشد، شايد كه استان از چرخه توسعه عقب نيفتد. استاني كه در دهه پنجاه جزو پنج استان اول كشور بود و متاسفانه پس از آن در هر دهه پنج درجه تنزل كرد تا اينكه به رتبه بيستم يا بيست و يكم رسيد و احتمالا الان بين رتبه ده تا پانزده باشد.
آقاي استاندار!
به رسم همان سنت پيشين خودم كه تلاش‌هايي نافرجام بودند، در اين سطور چند نكته را به جنابعالي عرض مي‌كنم:
١- تا پيش از اين مديران و متاسفانه مدتي است كه بسياري از كارشناسان در ساختار ديوان‌سالاري بر اساس مناسبات گروهي، طايفه‌اي شكل گرفته‌اند. به خردمندانه عمل كردن اين عناصر اميدي نيست، اينان يا دغدغه پُست و جايگاه خود را دارند يا دنبال كاسبي هستند. اگر به كارگروه‌هايي كه توسط اين مديران اداره مي‌شود، اميدي بود كه تا الان همه مصائب گيلان رفع و رجوع مي‌شد.
٢- مشخصا در مورد موضوع رودخانه‌هاي رشت و فاجعه زيست محيطي و انساني زباله‌هاي سراوان با خردمندان موضوع مشورت كنيد. به شما پيشنهاد مي‌دهم با مهندس بهمنش، مهندس حق‌پناه و دكتر فرجي نشستي داشته باشيد (اين آقايان را مديريت شهري و شهرداري مي‌شناسند). وقت‌تان را با كارگروه‌ها و مديران هدر ندهيد. مديران را ملزم به انجام وظايف‌شان كنيد نه مشغول كارگروه و جلسه‌داري و... .
٣- دوره لردي زيستن دولت‌ها در ايران تمام شده است. دولت‌ها در ايران از اين به بعد پول ندارند و اگر هم داشته باشند خرج اتيناي خودشان خواهند كرد. براي رودخانه‌هاي رشت اگر بخواهيد درست و جامع كاري بشود، بيش از پنج هزار ميليارد تومان لازم است و طبيعتا براي مركزنشينان رودخانه‌هاي رشت اهميتي ندارد كه پولي چنين را تامين كنند. هزار كارگروه راه بيندازيد و رييس‌جمهور هزار بار هم به رشت بيايد چنين پولي تامين نخواهد شد.
٤- كساني كه در اين استان يا خارج از استان هستند اما تعلق خاطري به اين استان دارند و منابع مالي‌شان بيش از هزار ميليارد تومان است، اينان هزار نفر نيستند و ممكن است به تعداد انگشتان دست‌تان هم نباشند. پيدا كردن اين افراد كار سختي نيست. اينها به دفتر شما نخواهند آمد تا از مسوولان دفتر و كارمندان شما وقت بگيرند براي ملاقات شما! خودتان به ديدارشان برويد و از آنان بخواهيد يا خودشان به تنهايي يا با شراكت با سرمايه‌گذار خارجي ساماندهي رودخانه‌ها را به عهده بگيرند. بيش از نهصد ملك مسكوني در جوار رودخانه‌هاي رشت هستند كه بايد تملك شوند. واگذاري زمين جوار رودخانه‌ها بعد از تملك اين واحدهاي مسكوني و تعيين كاربري‌هاي تجاري براي آنان جذابيت سرمايه‌گذاري را فراهم مي‌كند.
٥- موضوع سراوان در سال‌هاي گذشته محل كاسبي عده‌اي شد. مشورت با خردمندان موضوع (نه فرصت‌طلبان) به شما راه نجات استان را از اين فاجعه نشان خواهد داد. براي حل مساله سراوان دستگاه قضايي و نظارتي را پاي كار بياوريد و تضمين‌هاي لازم از آنان بگيريد براي يك تصميم شجاعانه.
٦-پروژه‌هايي چون راه‌آهن رشت به انزلي و رشت به آستارا چون صاحبان ملي و فراملي دارند دير يا زود به سرانجام مي‌رسند. پيگيري اين پروژه را از دستور كارتان خارج نكنيد، اما بيشتر به فكر مردم گيلان باشيد كه بي‌پناهند. موضوعاتي چون رودخانه‌هاي رشت، سراوان صاحب ملي ندارند. اگر به فكر اين مردم هستيد به دنبال موضوعات بي‌صاحب باشيد. مردمان اين ديار حق‌شان سموم و شيراب‌هاي زباله‌هاي سي ساله سراوان نيست، مردمان اين شهر باران‌هاي نقره‌اي كه روزگاري در كنار اين دو رودخانه شنا مي‌كردند، ماهي مي‌گرفتند، حق‌شان ديدن فاضلاب و زباله در جاي‌جاي گوهررود و زرجوب نيست.
اراده كنيد گوهررود و زرجوب مردم را به آنان برگردانيد.